Organizatorem konferencji jest Fundacja Przestrzeni Obywatelskiej i Polityki Społecznej. Partnerami Fundacji od początku realizacji projektu są Georgetown University i Polska Akademia Umiejętności. Do grona partnerów należą także Muzeum Historii Polski i Studium Europy Wschodniej w Uniwersytecie Warszawskim. Główni donorzy: Fundacja PZU, BZ WBK, Fundacja Kronenberga, Ambasada RP w Waszyngtonie, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Fundusz Wyszehradzki.

Pomysłodawcą projektu jest prof. Andrzej S. Kamiński z Dep. Historii w Georgetown University w Waszyngtonie. Ideą projektu jest wprowadzenie uzupełnień i korekt w anglojęzycznych podręcznikach akademickich w Stanach Zjednoczonej Ameryki, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii i innych krajach anglojęzycznych w odniesieniu do historii Polski i krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Teksty zawarte w tych źródłach obowiązują wszystkich studentów, niezależnie od kierunku studiów, na terenie Stanów Zjednoczonych i w niektórych krajach kultury anglosaskiej. Należą one do tzw. core curriculum na wszystkich kierunkach studiów w collegach Ameryki Północnej. Przyszłe elity tych krajów formują swoje elementarne sądy o narodach i regionach świata oraz ich miejscu w historii ludzkości na podstawie wiedzy, zawartej we wspomnianych podręcznikach. Zmiana i rozszerzenie treści zawartych w podręcznikach na temat Polski ma zatem fundamentalne znaczenie dla poprawy wizerunku Polski.

Doświadczenia z projektu pokazują, na podstawie dyskusji i stopnia wprowadzanych zmian, że to ignorancja, a nie uprzedzenia lub zła i świadoma wola kierują autorami w krzywdzącym przedstawianiu Polski. Źródła ich ignorancji są liczne, ale warto tu przytoczyć te, które mogą być likwidowane przez stronę polską. Autorzy są zawsze wybitnymi znawcami określonej „cząstki” historii Europy czy świata, a o nieznanych obszarach piszą na podstawie znanej historiografii najłatwiej im dostępnej, więc w języku angielskim. Pisząc o Polsce, korzystają najczęściej z tekstów niemieckich i rosyjskich, a więc interpretacja polskiej historii przedstawiana jest z punktu widzenia tych krajów.

Uruchomiony w 2006 r. program badawczy okazał się dobrym narzędziem skutecznego oddziaływania na treść kolejnych edycji najważniejszych podręczników dotyczących historii Polski, i szerzej, Europy Europy Środkowo-Wschodniej. Polega on na bezpośredniej współpracy z autorami podręczników, a także – co nie mniej ważne – z ich wydawcami. Dotychczas poddane zostały krytyce w ramach tego programu 54 podręczniki, co zaowocowało wprowadzeniem do kolejnych ich edycji obszernych uzupełnień i przede wszystkim zmiany perspektywy postrzegania naszej historii. Zainteresowanie naszym punktem widzenia, respekt wobec nieznanej historiografii, dotyczącej zwłaszcza okresu Rzeczypospolitej Wielu Narodów, wyniesione z kolejnych konferencji owocuje wprowadzaniem obszernych informacji o naszym wkładzie w tworzenie się i rozwój cywilizacji zachodniej.

Dotychczasowa współpraca z amerykańskimi, brytyjskimi i kanadyjskimi wydawnictwami uniwersyteckimi w Harvardzie, Yale, Oxfordzie (New York), Pittsburghu, Toronto i innymi, przynosi efekty. Współpracując z uniwersytetami, edytorami oraz autorami podręczników akademickich budujemy szeroką koalicję na rzecz poprawy wizerunku i znajomości historii Polski i jej sąsiadów. Podręczniki te są wydawane w wielu edycjach, uzupełnianych o najnowsze wydarzenia i w nakładach sięgających setek tysięcy egzemplarzy - siła ich oddziaływania jest więc olbrzymia. Autorzy i edytorzy podręczników dyskutując z ekspertami-historykami, wspólnie próbują pokonać różnice interpretacyjne, obalić stereotypowe ujęcia i usunąć istniejące błędy faktograficzne.

Poniżej przemyślenia prof. Kamińskiego, dotyczące osławionej wypowiedzi prezydenta Baraka Obamy podczas trwania konferencji w 2012 r. Wydaje nam się, że ten sposób postrzegania Polski, jej historii i teraźniejszości z perspektywy historyka amerykańskiego, może być cennym elementem w ocenie przydatności projektu.

Od wielu wieków toczyła się i nadal toczy twarda walka o „zagarnianie” historii. O wizje własnej historii walczyli wigowie z torysami w Anglii, a szkoła krakowska ze szkołą warszawską na ziemiach polskich. Zafałszowaniem dziejów Polski zajmowały się rządy naszych rozbiorców. Zrozumiałe współdziałanie Anglii i USA z sowiecką Rosją w wojnie z III Rzeszą okupione zaprzepaszczeniem polskich interesów, a następnie długotrwały okres zimnej wojny, pogłębił brak zainteresowania nie tylko codzienności, ale i historii i kultury naszego kraju. W pedagogicznym obrazie historii i kultury zarówno Europy jak i całego świata, Polska nie była zauważana. Ważny był groźny wróg, czyli Rosja, no i zachodnie kraje Europy, a przede wszystkim Wielka Brytania, Niemcy i Francja. Nasz powrót do Europy po 1989 r. jest dużo łatwiej dostrzegany w polityce niż w wizerunku historii, w którym wciąż nie odzyskaliśmy zajmowanego przez wieki miejsca.

Uczestnicy konferencji „Przywracanie zapomnianej historii” zostali poruszeni „wpadką” Baraka Obamy - przemówienie prezydenta Obamy miało miejsce następnego dnia po zwiedzaniu przez naszych gości Auschwitz. Stwierdzili, że Prezydent USA mimowolnie zademonstrował nam wszystkim, do jakiego stopnia nasze konferencje są potrzebne i jak istotną spełniają rolę dając szansę polskim naukowcom proponowania zmian w najbardziej szeroko wykorzystywanych podręcznikach akademickich i monografiach dotyczących obszarów Centralnej i Wschodniej Europy. Co więcej, prof. John Merriman, prof. James Collins oraz ja sam występowaliśmy w radio i w telewizji udzielając wielu wywiadów, a jednocześnie przekazując do mediów amerykańskich i amerykańskich środowisk akademickich wrażenia na temat polskiego szoku i oburzenia. Wszystkim amerykańskim członkom naszej konferencji trudno było zaakceptować złą wolę któregoś z sekretarzy Baraka Obamy, ale na pewno z większą niż dotąd uwagą przyjmowali nasze oceny dotyczące interpretacji dziejów XX wieku”.