Dramat Szekspira opowiadający o obsesyjnej żądzy władzy. Makbet wierzy w przepowiednię, według której ma zdobyć tron i władzę. Nie cofa się przed kolejnymi zbrodniami, by osiągnąć cel.

Pierwsza część najsłynniejszej tragedii Szekspira w wersji zrealizowanej przez Jana Englerta w 1985 roku.

Bożena Adamek i Krzysztof Kolberger w rolach najsłynniejszych kochanków w historii literatury.

Telewizyjna inscenizacja tragedii Szekspira z Andrzejem Sewerynem w roli głównej. Historia Ryszarda III, ostatniego króla z dynastii Plantagenetów, panującego w latach 1483-85, jednego z najbardziej kontrowersyjnych władców Anglii.

Telewizyjna inscenizacja komedii Williama Szekspira, której akcja rozgrywa się w XVI-wiecznych Włoszech. Tytułowa bohaterka to Katarzyna, starsza z dwóch córek Baptysty Minoli, zamożnego mieszczanina z Padwy. Znana powszechnie ze swojej wyjątkowej złośliwości i braku opanowania, odstrasza swoim zachowaniem wszystkich potencjalnych zalotników. Jedynie Petrucchio, który szuka posażnej żony, podejmuje wyzwanie; stosując niekonwencjonalne i drastyczne metody, czyni z niej posłuszną i potulną małżonkę.

Portret ciemnej strony relacji polsko-żydowskich, historia osnuta wokół tragedii w Jedwabnem. Bohaterami jest dziesięcioro uczniów jednej klasy, których losy i wzajemne stosunki zostają całkowicie odmienione wskutek wybuchu II wojny światowej.

Sztuka napisana jest w poetyce dramatu romantycznego, a gorący dziś temat dzikiej reprywatyzacji gruntów i nieruchomości ujęty został w formę literackiej przypowieści z elementami groteski.

W niewielkiej miejscowości na Ziemiach Odzyskanych stoi stary poniemiecki dom. Spotkają się w nim Matka, Wdowa, Syn i duch niemieckiej dziewczynki, która wraz z rodziną mieszkała w tym domu i w nim zginęła pod koniec wojny. Ich spotkanie to opowieść stworzona z pojedynczych losów, listów, świadectw.

Groteskowa fabuła i forma pozwala uzmysłowić widzowi, jak płaskie i pozbawione szacunku bywa dzisiaj myślenie o współczesnej polskiej wsi i jak nieprawdziwy jest jej obraz choćby we współczesnym dramacie, czy filmie. Takiej wsi polskiej, jaką próbują nam wmówić dzisiejsi twórcy, po prostu nie ma! zdaje się twierdzić autorka sztuki.

Pretekstem dramaturgicznym do kreślenia bardzo subtelnych relacji między bohaterami jest dla autorki moment, kiedy do mieszkania młodego, bezdzietnego małżeństwa wprowadza się sublokatorka, rówieśniczka i przyjaciółka obojga małżonków.

Sztuka inspirowana m.in. biografią Wandy Rutkiewicz znalazła się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2014 roku.