W czasie żałoby narodowej flagę państwową opuszcza się do połowy masztu, w szczególności na budynkach lub przed budynkami, które stanowią siedziby urzędowe albo miejsce obrad naczelnych władz Państwa, innych organów państwowych i państwowych jednostek organizacyjnych, a także organów samorządu terytorialnego i komunalnych jednostek organizacyjnych.
W tym okresie odwoływane są także uroczystości o charakterze państwowym oraz wydarzenia sportowe i kulturalne organizowane przez samorządy. Imprezy przygotowane przez podmioty prywatne, zgodnie z prawem, nie muszą być odwoływane, ale oczywiście jest to zalecane.
W piątek o godzinie 9:00 trumna z ciałem byłego premiera zostanie wystawiona w holu kancelarii premiera. O 18:00 w kościele świętego Aleksandra przy placu Trzech Krzyży zostanie odprawiona msza święta w intencji zmarłego, a następnie trumna zostanie przeniesiona w kondukcie do sanktuarium Matki Bożej Łaskawej przy ulicy Świętojańskiej.
W sobotę o 11:00 rozpocznie się msza żałobna w Archikatedrze świętego Jana Chrzciciela. Po 13:00 kondukt z trumną przejdzie pod Pomnik Powstania Warszawskiego, gdzie Jana Olszewskiego pożegnają powstańcy i kombatanci. Następnie trumna z ciałem Jana Olszewskiego zostanie przewieziona na lawecie, w asyście wojska i policji na Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Michał Dworczyk podkreślił, że przebieg uroczystości uzgodniono z rodziną Jana Olszewskiego.
Jan Olszewski
Były premier zmarł 7
lutego w wieku 88 lat. Jan Olszewski pełnił funkcję prezesa Rady
Ministrów w latach 1991-1992. Współtworzył Ruch dla Rzeczpospolitej oraz
Ruch Odbudowy Polski, był też członkiem Trybunału Stanu w latach
1989-1991 i 2005-2006. Pełnił także funkcję doradcy prezydenta Lecha
Kaczyńskiego. Kawaler Orderu Orła Białego.
Jan Olszewski brał
udział w obradach Okrągłego Stołu, jako ekspert strony solidarnościowej,
w podzespole do spraw reformy prawa i sądów. Od 1990 roku należał do
władz Porozumienia Centrum. Wcześniej był współpracownikiem KOR i jednym
z organizatorów Polskiego Porozumienia Niepodległościowego.
W
grudniu 1991 roku został powołany na stanowisko premiera. Jako szef
rządu opowiadał się między innymi za spowolnieniem prywatyzacji majątku
państwowego i za dekomunizacją w ministerstwach obrony narodowej i spraw
wewnętrznych. W czerwcu 1992 roku w związku z wykonaniem uchwały Sejmu o
ujawnieniu współpracowników SB, tak zwanej „teczki Macierewicza”,
został odwołany. Po latach ocenił, że krótki okres trwania jego rządu
był bardzo ważnym etapem w procesie wybijania się Polski na
niepodległość. Udało się wówczas zapobiec próbom utrzymania statusu
kraju jako państwa o ograniczonej suwerenności.
W latach 60. Jan
Olszewski był obrońcą w procesach politycznych między innymi Adama
Michnika, Melchiora Wańkowicza, Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego. W
latach 1968-1970, w związku z obroną studentów aresztowanych w czasie
manifestacji marcowych w Warszawie, został zawieszony w prawie
wykonywania zawodu. Po tym okresie powrócił do pracy jako adwokat.
W
1980 roku włączył się w organizowanie niezależnego związku zawodowego w
Warszawie. Razem z Władysławem Siła-Nowickim i Wiesławem Chrzanowskim
redagował statut NSZZ „Solidarność”. Do grudnia 1981 był doradcą Lecha
Wałęsy.
W stanie wojennym Jan Olszewski doradzał podziemnej
„Solidarności”. Jako obrońca brał udział w procesach przeciwko
organizatorom strajków i podziemnym wydawcom. Bronił między innymi Lecha
Wałęsy, Zbigniewa Romaszewskiego, Zbigniewa Bujaka. Wystąpił również
jako oskarżyciel posiłkowy w procesie zabójców księdza Jerzego
Popiełuszki. Należał do sygnatariuszy oświadczenia z maja 1987 roku,
zawierającego podstawowe cele opozycji.
W latach 1989-1991, a
następnie od 2005 roku pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego
Trybunału Stanu. W kolejnych latach był szefem komisji weryfikacyjnej
WSI. W 2011 zrezygnował z funkcji przewodniczącego Ruchu Odbudowy
Polski, którą pełnił 16 lat. W 2009 został odznaczony najwyższym polskim
odznaczeniem - Orderem Orła Białego.
IAR/ar