Komisarz Grosz bada sprawę tajemniczego zaginięcia Karola Naumanna. Fotografie Naumanna zamieszczały kolorowe tygodniki dla pań. Jego eseje o sztuce filmowej drukowały branżowe wydawnictwa. Miał talent i pieniądze, powodzenie u mężczyzn i kobiet, potrafił korzystać z życia i realizować swoje projekty. Kiedy zniknął, wszyscy myśleli, że to jego kolejna ekstrawagancja. Kiedy okazało się, że był bankrutem zaczęto go nienawidzić. Komisarz Grosz na prośbę rodziny próbuje ustalić, kim był naprawdę. Skąd pochodziły pieniądze, które zbudowały jego pozycję. W trakcie pierwszych przesłuchań okazuje się, że krąg najbliższych mu ludzi jest sparaliżowany strachem. Ludzie boją się mrocznej tajemnicy, która towarzyszyła karierze Naumanna. Grosz staje wobec zmowy milczenia i pilnie strzeżonych tajemnic. Aby poznać prawdę, posługuje się blefem i prowokacją, metodami swoich przeciwników. Ludzie zaczynają mówić, mit Naumanna blednie. Starannie wytworzona wokół niego pretensjonalna atmosfera miała służyć jedynie jako kamuflaż okrutnej zbrodni.