Dokument "A czego tu się bać?" to opowieść o pogrzebowych tradycjach na mazurskiej wsi. Nie każdy wie, że rytuał ten pozostał tam prawie w niezmienionej formie od stuleci. Pożegnanie zmarłego trwa tydzień. Przez ten czas rodzina żegna go w domu. Zmarły leży wśród kwiatów, a członkowie rodziny czuwają u jego wezgłowia. W domu toczy się życie rodzinne, co wieczór zjeżdżają samochody z okolicznych wsi i zaczyna się intonowane przez wynajęte specjalnie na tę okazję "płaczki" modlitwy i pieśni. Gospodyni gotuje. Goście jedzą i piją. Na pytanie czy boją się śmierci odpowiadają: "A czego tu się bać?'. Bo dla nich śmierć jest częścią życia rodziny, taką jak ślub czy chrzciny. Wielu przygotowuje się do pogrzebu już za życia. Kupują sobie buty i stroje do trumny, wybierają pieśni, które będą intonowane przy zwłokach, czasem wybierają nawet trumnę."Płaczki"od lat są wynajmowane do pogrzebów, to praca jak inne. Lokalny zakład pogrzebowy dobrze orientuje się w gustach miejscowych. Właściciele wiedzą, jakie kwiaty dobrać i jakie szarfy, ile postawić świec. Ludzie na wsi są ze śmiercią oswojeni, jest to dla nich normalna kolej rzeczy. Nie boją się odchodzić z tego świata. Może dlatego, że pożegnanie zmarłego trwa tydzień, że swobodne rozmowy o śmierci i pogrzebie są czymś naturalnym w ich życiu. Ważnym elementem filmu jest dyskretny humor. Paradoksalnie pogrzebowy świat na wsi jest pełen radości.