Michał Jacaszek niejednokrotnie udowadniał swoje znaczenie i wszechstronność w panoramie polskiej współczesnej muzyki elektronicznej z eksploratywnymi ambicjami. Jako artysta dźwięku i producent muzyczny zadebiutował efemerycznymi wydawnictwami, które w gruncie rzeczy stanowiły rodzaj tła dźwiękowego dla poezji. Być może stąd bierze się zainteresowanie Jacaszka głębią idei, która (zapewne w odróżnieniu od wielu twórców, którzy poprzestają na domenie dźwiękowej, muzycznej) skłania go do budowania analogii o ciężarze paraliterackim. Taki charakter miały zresztą pierwsze oficjalne dokonania artysty, uwidocznione na wydanej w 2004 roku nakładem Gusstaff Records "Lo - Fi Stories", Jacaszka wyraźnie inspirowała jakość starych bajek i opowieści dla dzieci wydawanych na taśmach magnetofonowych, kasetach i płytach winylowych, penetrował obszary pośledniej i wadliwej estetyki, a jednocześnie nie tracił z oka potencjału tego repozytorium jako źródła kapitalnych i nieoczekiwanych sampli i motywów. Jacaszek wykształcił niekonwencjonalne metody samplingu, korzystając z archaicznych nagrań i dźwięków wydawanych przez zabawki, instrumenty i szczątki znalezionych mechanizmów, nazywając tę technikę muzykotroniką. Ma na swoim koncie cztery autorskie albumy, ilustracje muzyczne do poezji i prozy, muzykę teatralną i filmową oraz słuchowiska. Współpracuje z muzykami, choreografami, artystami tworzącymi nowe media i performerami, a także z malarzami, poetami, pisarzami. Jest jednym z kuratorów Festiwalu C3 Club Contemporary Classical oraz członkiem Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej. Inne oblicze artysty można usłyszeć na, zorientowanej na budowanie spokojnych, skoncentrowanych przestrzennie, pejzaży w duchu estetyki ambientowej, późniejszych płytach. Kompleta zawierała utwór na kwartet smyczkowy, dwa głosy i elektronikę, oparty na tekście modlitwy brewiarzowej, a wydane wspólnie przez Gusstaffi norweski label Miasmah "Treny" były kontynuacją i rozwinięciem strategii łączenia środków wyrazu i niecodziennych zderzeń instrumentarium. Płyta "Pentral" z 2009 roku oparta jest głównie na nagraniach "atmosfery" gotyckich kościołów i próbuje poprzez minimalistyczne dźwięki oddać klimat wnętrza świątyni, a wydane nakładem Narodowego Centrum Kultury "Pieśni"zawierają autorskie i poważne (w sensie propozycji!) interpretacje pieśni religijnych, co samo w sobie jest ewenementem w skali międzynarodowej: większość twórców przeróżnych nisz muzyki elektroakustycznej i elektronicznej rzadko eksploruje obszary duchowości, a jeśli już to czyni, to zazwyczaj z nastawieniem dekonstrukcyjnym i krytycznym. Doszliśmy do wniosku, że indywidualistyczna droga tego artysty (współpracującego jednak z szeregiem innych muzyków i twórców, np. z obszaru filmu i teatru) czyni go wdzięcznym i niebanalnym interlokutorem w osobnym odcinku Antyfonii, realizowanym zgodnie z planem zarówno w środowisku pracy Jacaszka, w pejzażach naturalnych i w obiektach posiadających jego zdaniem szczególnewłasności akustyczne.