Irena pracuje w zakładzie jako inżynier. Samotnie wychowuje dorastającą córkę, która jest bardzo poważnie chora na serce. Matka otacza ją troską aż przesadną, jednak świadomość, że cała odpowiedzialność za los dziecka spoczywa tylko na niej, wyzwala w Irenie postawę nadopiekuńczą. Basia musi się oszczędzać, stale na siebie uważać. Dziewczyna jest już zmęczona tą sytuacją, pragnie poddać się operacji w nadziei, że wreszcie będzie mogła żyć normalnie. Matka, obawiając się najgorszego, nie wyraża zgody. Basia ucieka się do podstępu, angażując do pomocy swego chłopca.