(WHITE OLEANDER) Dramat psychologiczno-obyczajowy, USA 2002 Reżyseria: Peter Kosminsky Scenariusz na podstawie powieści Janet Fitch: Mary Agnes Donoghue Aktorzy: Alison Lohman, Michelle Pfeiffer, Renee Zellweger, Robin Wright Penn, Billy Connolly, Svetlana Efremova, Patrick Fugit, Cole Hauser i inni Ekranizacja bestsellerowej powieści Janet Fitch z 1999 r. Niezwykła opowieść o dorastaniu w trudnych warunkach i sile, jaką niejeden z nas znajduje w sobie, żeby walczyć z przeciwnościami losu. To także historia destrukcyjnego wpływu, jaki na życie człowieka mogą mieć jego najbliżsi, nawet ci ? zdawałoby się ? kochający. Nastoletnia Astrid Magnussen mieszka ze swoją matką Ingrid w Los Angeles. Ingrid jest efektowną blondynką, para się sztuką, jest kapryśna, egoistyczna, nieobowiązkowa. Dla Astrid jest jednak najpiękniejszą kobietą na świecie, osobą ze wszech miar wyjątkową. Dziewczynka żyje w jej cieniu, chociaż matka często jej powtarza, że i ona jest doskonała i piękna. Ojca Astrid nie pamięta, odszedł, gdy córka miała zaledwie pół roku. Pewnego dnia w życiu matki i córki pojawia się przystojny Barry Kolker. Rozkochuje w sobie Ingrid, która całkowicie traci dla niego głowę. Ale Barry szybko ją porzuca dla innej i zrozpaczona kobieta mści się na nim, podając mu truciznę ze swojego ulubionego kwiatu ? białego oleandra. Zostaje za to aresztowana i skazana na dożywocie. Ten wyrok radykalnie zmienia też życie Astrid, zdanej od tej pory na tułaczkę po rodzinach zastępczych i ośrodkach opieki społecznej. Pierwsza rodzina, do której trafia, składa się z ekscentrycznej i nieco histerycznej Starr, dwojga jej dzieci oraz konkubenta Raya, który sam również jest żonaty, ale poprzedniej żony i dziecka nie widział od kilku lat. Starr nie znajduje wspólnego języka ze swoją dorastającą, zbuntowaną córką, która niebawem porzuca dom. Spokojna Astrid wydaje się jej przeciwieństwem, ale i ona nie zagrzewa długo miejsca pod dachem Starr: wzajemna fascynacja seksualna 15-latki i przystojnego Raya nie uchodzi uwagi Starr. Coraz bardziej zazdrosna o swego partnera Starr w przypływie desperacji rani Astrid z pistoletu. Dziewczyna trafia do szpitala, a stamtąd do ośrodka opieki nad młodocianymi. Tam poznaje Paula, równie jak ona uzdolnionego plastycznie samotnika. Łączy ich szczera przyjaźń, ale niebawem ich drogi się rozchodzą, gdy dziewczyna trafia do kolejnej rodziny zastępczej. Jej nowi "rodzice", Mark i Claire, są bogaci, ale nie mają dzieci. Claire, niespełniona aktorka, wrażliwa i zagubiona, przeżywa głęboki kryzys, jej mąż coraz bardziej się od niej oddala. Całą swoją miłość kobieta przelewa więc na Astrid, która po raz pierwszy od dawna czuje się naprawdę kochana. Przez cały ten czas regularnie jednak odwiedza matkę w więzieniu. Ingrid, zazdrosna o kolejne zastępcze matki, władcza i mająca niezwykłą zdolność manipulowania ludźmi, odbywa z Claire rozmowę w cztery oczy. Wkrótce Claire popełnia samobójstwo. Astrid rozpacza, domyśla się, że spotkanie z jej matką też miało wpływ na desperacką decyzję Claire. Znów musi wrócić do ośrodka, skąd zabiera ją kolejna opiekunka, rosyjska imigrantka Rena. Ta dostrzega zarówno talent plastyczny Astrid, jak i jej silny charakter, gotowa jest uczynić ją swoją wspólniczką. Tymczasem Ingrid, ubiegająca się o zwolnienie warunkowe, chce, żeby córka zeznawała na rozprawie apelacyjnej na jej korzyść. Niemal już dorosła Astrid, która bardzo okrzepła i dojrzała przez kilka lat życiowej tułaczki, uświadamia sobie, że matka zabiegała o regularne kontakty z nią nie tyle z rodzicielskiej miłości, co w nadziei na przedterminowe zwolnienie. Ma dosyć manipulowania sobą, chce się wreszcie uwolnić od toksycznej rodzicielki.