„Candymana” z 1992 roku w reżyserii Bernarda Rose'a uznano za jeden z najważniejszych horrorów lat 90. Zachęceni sukcesem producenci przystąpili w 1995 roku do nakręcenia kolejnej części kasowego filmu. Nowa opowieść dostarczała równie szokujących wrażeń, przerażała i trzymała w napięciu. Po niespełna 30 latach od premiery pierwszego „Candymana” czarnoskóra reżyserka Nia DaCosta powróciła do tego tematu kręcąc kolejny film o upiornej postaci. Przekazywana z pokolenia na pokolenie legenda o Candymanie wciąż przeraża Amerykanów. Upiór pojawia się i morduje każdego, kto przed lustrem pięciokrotnie wypowie jego imię. Candyman był niewolnikiem, który pokochał ze wzajemnością piękną córkę plantatora. Kiedy dziewczyna zaszła w ciążę, jej ojciec okrutnie ukarał zuchwałego poddanego. Ten umierając w straszliwych mękach, poprzysiągł zemstę. W filmie DaCosty akcja rozgrywa się już w XXI wieku, w zrewitalizowanej dzielnicy Cabrini-Green w Chicago. Bohater, fotografik Anthony McCoy, mieszka tutaj w luksusowym apartamencie wraz ze swoją dziewczyną Brianną Cartwright, dyrektorką galerii sztuki. Krążącą wśród mieszkańców dzielnicy straszną opowieść o Candymanie, poznaje także Anthony. Jego fascynacja potworem przeradza się w śmiertelnie niebezpieczną obsesję, Od tej pory zaczynają dziać się makabryczne rzeczy.