(THE LONG SHIPS) Film historyczno - przygodowy, 120 min, Wielka Brytania/Jugosławia 1964 Reżyseria: Jack Cardiff Scenariusz na podstawie powieści Franka G. Bengtssona: Berkely Mather, Beverley Cross Aktorzy: Richard Widmark, Sidney Poitier, Rosanna Schiaffino, Russ Tamblyn, Oscar Homolka, Lionel Jeffries, Edward Judd, Clifford Evans i inni Jack Cardiff był uważany swego czasu za bodaj najlepszego "barwnego" operatora filmowego na świecie. Z filmem zetknął się wyjątkowo wcześnie: już jako czterolatek występował u boku Lilian Gish. Od 1928 r. pełnił kolejno w Hollywood wszystkie funkcje związane z obsługą kamery filmowej. Był asystentem wielu słynnych operatorów amerykańskich, a w 1936 r. pracował przy zdjęciach do pierwszego angielskiego filmu barwnego. Później przez kilka lat realizował zdjęcia do podróżniczej serii dokumentalnej. Duże doświadczenie w operowaniu kolorem zdobył pracując jako operator przy filmach spółki Powell - Pressburger, m.in. "Sprawa życia i śmierci", "Czarny narcyz" (Oscar '47 za najlepsze zdjęcia barwne), "Czerwone trzewiczki". Do jego najgłośniejszych prac operatorskich należą także: "Scott na Antarktydzie", "Afrykańska królowa", "Bosonoga contessa", "Wojna i pokój", "Książę i aktoreczka", "Fanny". W 1957 r. Cardiff zadebiutował jako reżyser. Zrealizował m.in. "Syna skazańca", "Synów i kochanków", "Lwa", "Gejszę". W 1963 r. podjął się nakręcenia "Długich łodzi wikingów", ekranizacji powieści Franka G. Bengtssona z 1941 r. Projekt ten przez 5 lat wędrował z rąk do rąk i miał być realizowany m.in. przez J. Lee Thompsona i Jose Ferrera. Nie bez wpływu na decyzję Cardiffa był zapewne fakt, że pięć lat wcześniej był autorem zdjęć do głośnego historycznego filmu Richarda Fleishera "Wikingowie". O ile jednak tamten był w założeniu poważną epopeją historyczną, o tyle "Długie łodzie wikingów" miały być w intencji Cardiffa historyczną baśnią albo raczej historycznym komiksem, barwną opowieścią z żywą akcją i wspaniałymi, pięknie fotografowanymi krajobrazami. Początek realizacji "Długich łodzi" zbiegł się z "odkryciem" Jugosławii jako idealnego miejsca zdjęć plenerowych do egzotycznych filmów. Rolfe, najstarszy syn Kroka, znakomitego budowniczego łodzi wikingów, wraca z zamorskiej podróży, w czasie której popadł w konflikt z mauretańskim księciem El Mansuhem. El Mansuh od lat bezskutecznie poszukuje ogromnego dzwonu świętego Jakuba wykonanego ze złota zrabowanego w Bizancjum przez krzyżowców. Podejrzewa, że Rolfe zna miejsce ukrycia niezwykłego skarbu. Młody wiking, który faktycznie natknął się na nie przypadkowo, postanawia zorganizować wyprawę w celu zdobycia dzwonu. Gdy Krok odmawia mu łodzi, zuchwały młodzieniec kradnie wspaniałą łódź pogrzebową króla Haralda, dopiero co ukończoną przez ojca. By zagwarantować sobie bezpieczeństwo, bierze jako zakładniczkę królewską córkę, Gerdę, w której kocha się jego młodszy brat, Orm. Wraz z bratem i załogą wikingów Rolfe wypływa w morze.