Ten serial - obok "Podróży za jeden uśmiech", "Stawiam na Tolka Banana" i "Wakacji z duchami" - przyniósł twórcom nagrodę zespołową Komitetu ds. Radia i Telewizji w dziedzinie filmowej twórczości telewizyjnej 1972/73 dla scenarzysty Adama Bahdaja i reżysera Stanisława Jędryki. Film, podobnie jak powieść, oddaje specyficzny klimat powojennej Warszawy. Bohaterami są dzieci z niezbyt zamożnych rodzin, niektóre z domów ocierających się o patologię. Życie nieraz zmusza je do zdawania trudnych egzaminów, wykazania się hartem ducha i odpowiedzialnością. Chłopcy samorzutnie tworzą podwórkowe drużyny piłkarskie, zamierzają wystartować w organizowanych przez "Życie Warszawy" zawodach o miano najlepszego zespołu. W paczce rówieśników wyróżnia się Maniuś zwany Paragonem, chłopak zadziorny, obrotny życiowo, dzielny, choć trochę pechowy. Ulubionym powiedzonkiem Paragona jest słówko "legalnie", choć niektóre jego poczynania mają tylko pozory legalności. Chłopcy przygotowują się właśnie do rozegrania meczu z drużyną z sąsiedniej ulicy. Nie stać ich na kupienie kostiumów sportowych czy odpowiedniego obuwia. Ale największy problem stanowi piłka, która już zupełnie się rozlatuje. Paragon zobowiązuje się wobec kolegów zdobyć nową. Legalnie, choć może niezupełnie.