Ponawiając po raz kolejny próbę zdobycia serca Anny Boleyn, Henryk oficjalnie uznaje ojcostwo syna, którego urodziła mu Elizabeth Blount, i nadaje trzyletniemu chłopcu tytuły księcia Richmond i Somerset. Elizabeth jest zrozpaczona, że jej syn nie będzie się z nią wychowywał, a królowa Katarzyna z ciężkim sercem przyjmuje do wiadomości, że jej córka, księżniczka Maria, zostanie odesłana do Walii, gdzie będzie dorastać pod czujnym okiem Lady Salisbury. Henryk wydaje się niewzruszony wieścią, że cesarz Karol V uwalnia francuskiego króla z niewoli, i skupia całą swoją uwagę na zabiegach Wolseya, które mają na celu uzyskania zgody na królewski rozwód. Tym bardziej, że Anna stwierdza wprost, iż nie chce zostać jego metresą. W drodze powrotnej do Anglii po śmierci króla Portugalii Brandon prosi księżniczkę Małgorzatę o rękę. Thomas Boleyn czuwa nad planami uwiedzenia monarchy przez córkę. W zamian za utrzymywanie przyjaznych stosunków z cesarzem Karolem V otrzymuje on bardzo korzystną ofertę finansową. Thomas More ostrzega, że królowa Katarzyna jest zbyt popularna, by mogła zostać odsunięta na bok, ale Wolsey chce bezwzględnie wykonać rozkaz króla. Kiedy staje się jasne, że unieważnienie małżeństwa nie będzie łatwe, Wolsey przechwytuje list Katarzyny do cesarza i zaczyna namawiać Henryka, by ten zacieśnił sojusz z Francją. Po powrocie Małgorzaty do Anglii, wszyscy dowiadują się, że będąca w żałobie księżniczka ponownie wstąpiła w związek małżeński. Henryk postanawia usunąć ją i Brandona z dworu. Pomimo zapewnień Anny, że urodzi królewskiego następcę, Henryk postanawia, że nie skonsumuje tego związku do chwili otrzymania rozwodu, który pozwoli mu poślubić nową wybrankę.