W Anglii szaleje zaraza, siejąc strach i spustoszenie w całym kraju. Ofiarą epidemii pada również William Compton, który umiera we własnym łóżku, w majątku w hrabstwie Warwick. Król Henryk i Anna Boleyn podczas wieczerzy u Thomasa Wolseya w jego posiadłości Hampton Court, dowiadują się o planach gospodarza. Zamierza on wysłać do Orvieto, z petycją do papieża Klemensa VII, dwóch prawników, którzy przedstawią dostojnikowi kościelnemu uzasadnienie wniosku rozwodowego. Tymczasem Mendoza zapewnia Katarzynę Aragońską o poparciu Karola V, który wysłał list do papieża z ponagleniem zdeklarowania się co do ważności jej małżeństwa.. Thomas Wolsey wykorzystuje groźbę zarazy, jaka zawisła nad całym krajem, aby pozbyć się swoich przeciwników z londyńskiego dworu. Jednego ze swych wrogów, Norfolka, wysyła do wschodniej Anglii. Kiedy na ospę umiera pokojówka Anny Boleyn, Anna wyjeżdża do rodzinnej posiadłości, do domu ojca. Wobec coraz większego zagrożenia zarazą Henryk VIII odsyła do Walii Katarzynę wraz z córką Mary. W londyńskim pałacu króla dręczą koszmary senne, ma straszne wizje śmierci. Henryk modli się o ocalenie Kiedy w jego obecności umiera służący, król szuka schronienia w zaciszu opustoszałego zamku. W Orvieto zostają przyjęci przez papieża Klemensa VII emisariusze Wolseya. Prawnicy sugerują, że w razie odmowy papieża król Henryk jest gotów odłączyć się od Kościoła. Dostojnik wysłuchuje ich próśb, ale nie daje jednoznacznej odpowiedzi co do rozpatrzenia sprawy. W zamian wysyła do Anglii swego emisariusza, kardynała Campeggio, który z jego ramienia ma przewodniczyć obradom sądu kościelnego. Podobnie jak Anna Boleyn na zarazę zapada również Wolsey, obydwoje jednak wkrótce dochodzą do zdrowia. Najwyraźniej groźna epidemia powoli przestaje zbierać swoje krwawe żniwo. Król Henryk i Anna Boleyn znów mogą być razem.