Program opowiada biografię typową dla wielu literatów, którzy po drugiej wojnie zaprzedali się komunizmowi, a później od niego odeszli. Adam Ważyk (prawdziwe nazwisko Wagman) pojawia się w wyzwolonym przez Sowietów Lublinie w mundurze kapitana armii Berlinga. Mundur i nagan, który zawsze nosi ze sobą, są nieproporcjonalnie duże w stosunku do jego malutkiej postury. Ważyk jest oficerem polityczno - wychowawczym i współtwórcą ZPP, któremu przewodzi Wanda Wasilewska. Jako ideowy działacz i propagator komunistycznego systemu cieszy się u Sowietów większym zaufaniem niż np. Putrament i to on - Ważyk - zostaje sekretarzem generalnym Związku Literatów Polskich. Putramenta wysyłają za granicę. Całą kolejną dekadę Ważyk jest zagorzałym propagatorem socrealizmu i wiernym sługą partii. Kompletnie niespodziewanie, w sierpniu 1955, drukuje "Poemat dla dorosłych". Tym utworem raz na zawsze odwraca się od systemu. Jedni go za to podziwiają, inni nienawidzą. Mało kto pozostaje obojętny. Niezależnie od wszystkiego jest pierwszy. Pytany po latach, dlaczego na dziesięć lat zaprzedał się komunizmowi, zwykł odpowiadać: zwariowałem. W naszej "Erracie do biografii" staramy się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego zwariował. Rozmawiamy o tym z jego córkami: Małgorzatą i Katarzyną, Julią Hartwig, Anną Nasiłowską, Jerzym Sito, Jackiem Trznadlem, Andrzejem Braunem i Ryszardem Matuszewskim.