Wanda Wasilewska urodziła się w Galicji w rodzinie działacza z PPS Leona Wasilewskiego, bliskiego współpracownika Józefa Piłsudskiego. Działaczka Związku Młodzieży Socjalistycznej i Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych. W młodości pracowała jako dziennikarka i nauczycielka. We wrześniu 1939 przedostała się do Kowla, który po 17 września został zajęty przez ZSRR. Przyjęła obywatelstwo radzieckie i zamieszkała we Lwowie, gdzie objęła kierownictwo nad grupą polskich i ukraińskich komunistów. Zorganizowała pismo Czerwony Sztandar. Miała osobisty kontakt z Józefem Stalinem. Wstąpiła do Armii Czerwonej i została korespondentem wojennym. Współuczestniczyła w powołaniu polskiej 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki oraz 1 Armii Wojska Polskiego. Z rozkazu Stalina stworzyła Związek Patriotów Polskich, którego została szefową. W 1944 mianowano ją wiceszefową PKWN. Po 1945 z różnych względów nie zdecydowała się wrócić do Polski. Wanda Wasilewska była prekursorką realizmu socjalistycznego w literaturze polskiej, jej twórczość jednak nie jest dziś oceniana wysoko. Zamieszkała pod Kijowem, gdzie poświęciła się wychowywaniu wnuka Piotra i uprawie owoców oraz warzyw. Mimo oficjalnego kultu jej osoby w Polsce Ludowej dla większości Polaków Wasilewska stała się symbolem zdrady narodowej. Krytycy Wasilewskiej są skłonni wypominać jej polityczną naiwność, infantylizm, skrajną jednostronność w widzeniu rzeczywistości, ale też skłonność do zbytków i luksusu.