Film dokumentalny "Granatowy zeszyt" został zrealizowany w czasie, kiedy Sejm Rzeczpospolitej Polskiej ogłosił rok 2013 Rokiem Witolda Lutosławskiego. Projekt współfinansowany przez Instytut Muzyki i Tańca ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu Lutosławski 2013 - Promesa. Film jest objęty również patronatem Związku Kompozytorów Polskich. Narracja w filmie jest prowadzona m.in. poprzez Leszka Możdżera, pianistę, jednocześnie autora opracowania muzycznego do filmu. Prosty i komunikatywny sposób opowiadania o muzyce, który stosuje Leszek Możdżer, z pewnością przyczyni się do odczarowania muzyki Lutosławskiego, która jest uważana za trudną. Jedną z warstw filmu są wywiady z ludźmi, którzy znali Witolda Lutosławskiego. Występują kompozytorzy i muzycy, soliści i dyrygenci z kraju i ze świata. W filmie pojawiają się m.in. Krystian Zimerman, Anne - Sophie Mutter, Steven Stucky, Kazimierz Kord, Krzysztof Zanussi, Julia Hartwig, Grzegorz Michalski, Monika Wolińska, Irena Santor, Jerzy Kornowicz, Krzysztof Jakowicz i wielu innych znamienitych gości. Osobistymi wspomnieniami dzieli się również usynowiony przez kompozytora Marcin Bogusławski. Z całą pewnością najważniejszym, obok postaci Witolda Lutosławskiego, bohaterem filmu jest muzyka kompozytora. Poprzez jego dzieła widz może zbliżyć się do tajemnicy twórcy, do tajemnicy człowieka, którą właśnie w swoich utworach za pomocą oryginalnego języka, kompozytor starał się przekazać swoim odbiorcom. Wiele miejsca zajmują dzieła najważniejsze w artystycznej biografii artysty, te, które ukazują kolejne kroki w budowaniu własnego języka muzycznego, a także te, które współgrają z poszczególnymi częściami filmu. Kluczem do odczytania filmu jest tytułowy "granatowy zeszyt" - notatnik Witolda Lutosławskiego, który, jak cała spuścizna po Lutosławskim, znajduje się w zbiorach Fundacji Paula Sachera w Bazylei. Owe zapiski w zeszycie stają się osią narracyjną filmu.