Pensjonariusze Domu Pomocy Społecznej w Krakowie. Niektórzy upośledzeni umysłowo, niektórzy autystyczni, wszyscy mają za sobą tragiczną przeszłość. Większość samotna i zrezygnowana. Korytarzowe rozmowy o niczym, rutynowe czynności, powtarzający się schemat dnia. Zajęcia terapeutyczne. Opiekunka tworzy rodzaj "grupy inicjatywnej", której zadaniem jest przygotowanie programu artystycznego z okazji imienin kierowniczki placówki, które przypadają 2 lutego. Będą piękne stroje, piękna muzyka i piękne teksty, tańce nawet. Trzeba tylko okiełznać "żywioł marazmu", zachęcić, dopilnować, stworzyć odpowiednią atmosferę, a kiedy zaistnieje potrzeba - nawet pokrzyczeć i zrugać opornych. Próby nie bez przeszkód posuwają się do przodu. Są już kostiumy i scenografia, teksty zostają utrwalone. Nadchodzi Wielki Dzień. Przybywa solenizantka. Panowie w eleganckich garniturach i białych szalikach, panie w długich sukniach. Wiersze, życzenia, tańce, uroczysty moment. A potem...korytarze, rutyna i to, co najważniejsze i najciekawsze - wyglądanie przez okno. A za szybą miasto. Jak informują końcowe napisy, przedstawiona w filmie grupa regularnie wystawia takie amatorskie przedstawienia teatralne, realizowane pierwotnie w ramach zajęć terapeutycznych. To taki "inny świat".