Dzieło Ludwiga van Beethovena jest legendarne i było nim jeszcze za jego życia. Jest znany na całym świecie, a o warunkach, w jakich powstawała jego muzyka, niewiele wiadomo. Jedno jest pewne: większość swoich arcydzieł skomponował po zdiagnozowaniu głuchoty. Wiedeń, 26 Marca, 1827r. We wczesnych godzinach porannych, Ludwig van Beethoven umiera w swoim mieszkaniu przy Schwarzspanierstrasse. Ma 56 lat. W ciągu kilku godzin przeprowadzona jest autopsja. Wedle zapisów historycznych, kości z ucha wewnętrznego zostają usunięte i zachowane. Powód dla którego zostało to zrobione, daje nam wskazówka z listu umarłego. Jego testamentu. Cztery strony napisane jako list pożegnalny w miejscowości Heiligenstadt, nieopodal Wiednia, datowane na 6 października 1802r. Beethoven musiał go trzymać w ukryciu przez wiele lat. Kiedy skomponował swoją słynną IX symfonię, nie był w stanie nic usłyszeć! Głuchy kompozytor? Jak to możliwe? Niemal 200 lat po śmierci Beethovena ten dokument rzuca światło na jedną z największych tajemnic historii muzyki. Po śmierci Beethoven pozostawił po sobie dwa dokumenty: Heiligenstädter Testament, list pożegnalny, który napisał w 1801 roku 26 lat przed faktyczną śmiercią. W nim bardzo szczegółowo opisuje objawy swojej choroby. Błaga o wybaczenie za swoje niekontrolowane zachowanie, prosząc przyszłe pokolenia o ustalenie przyczyny jego choroby. Drugim dokumentem, który lekarze znajdują w jego pokoju śmierci, jest list adresowany do nieśmiertelnej ukochanej. Beethoven nosił przy sobie ten list miłosny aż do śmierci i nigdy go nie wysłał. Do dziś pozostaje tajemnicą, kim może być ukochana. Znawcy na nowo badają dziedzictwo Beethovena. Biograf Jan Caeyers daje wgląd w maniakalną wściekłość Beethovena w pracy jego reakcję na początek głuchoty. Pianista Lars Vogt i dyrygent Simone Young odkrywają geniusz kompozycji Beethovena. Wiedeński naukowiec medycyny sądowej i profesor uniwersytecki, dr Christian Reiter, bada włosy Beethovena, szukając wskazówek wskazujących na przyczynę jego choroby i śmierci. W misternie zainscenizowanych scenach aktorskich odkrywamy Beethovena jako osobę prywatną. Lars Eidinger wciela się w rolę młodego kompozytora. Animacje ilustrują dokumentację medyczną i bolesne procedury, przez które przeszedł Beethoven, zawsze mając nadzieję na cudowne uzdrowienie.