Rok 1945. Do wyzwolonego Krakowa przyjeżdża rodzina repatriantów ze Lwowa, małżeństwo z dwojgiem dzieci, 14 - letnim Ludwikiem i pięć lat młodszą Hanią. Dostają poniemieckie mieszkanie, bo na Tadeusza, ojca, czeka już posada wicedyrektora poczty. Ludwik trafia do dobrego gimnazjum, poznaje nowych kolegów, z jednym z nich, Romkiem, się zaprzyjaźnia. Wojna kończy się, życie zaczyna się stabilizować. Ludwik wrasta w nowe otoczenie, w szkole daje się poznać jako chłopiec inteligentny, ma wyraźnie humanistyczne zdolności, gorzej idą mu przedmioty ścisłe, Zawiera znajomość z dwiema bliźniaczkami z sąsiedztwa i z nimi zaczyna poznawać sekrety sztubackiego seksu. Do Krakowa przyjeżdżają wujostwo Ludwika z dziećmi, zostają przygarnięci przez rodzinę we wspólnym mieszkaniu. Ludwik oprowadza ich po pięknym Krakowie. Na Plantach ciotka Wisia zostaje zaatakowana przez nieznajomą kobietę idącą w towarzystwie sowieckiego oficera, która twierdzi, że rozpoznała w Zosi, córeczce ciotki, swoją córkę Rózię, którą w czasie wojny, po ucieczce z getta, oddała na przechowanie jakiejś polskiej rodzinie. Sytuacja wyjaśnia się, ale przeżycie zostawia ślad i dzieli rodzinę w ocenie tego wydarzenia: mama Ludwika stara się wczuć w uczucia Żydówki, która przez moment miała złudzenie, że odnalazła córkę, ciotka Wisia jest nieprzejednana, jej bezsporne prawa prawdziwej matki zostały zagrożone. Ludwik wyciąga z tego wnioski. Tymczasem biologia coraz bardziej domaga się swoich praw, chłopcy postanawiają pójść do domu publicznego, ale wciąż odwlekają tę decyzję.