Jest rok 1921. Hiszpania walczy z oddziałami buntowników o zachowanie swoich kolonii w Afryce Północnej. Trwa wojna o Rif. Kobiety z wyższych sfer madryckich zdobywają dyplomy pielęgniarek i tworzą Korpus Dam, który ma nieść pomoc rannym żołnierzom. Dołącza do nich Julia, która pragnie odnaleźć w Afryce walczących w armii brata Pedra i narzeczonego Andresa. Korpus Dam otwiera w Melilli szpital Czerwonego Krzyża, w chwilowo nieczynnej szkole. Zanim jeszcze szpital jest gotów, lekarz w randze kapitana, Fidel Calderón, przywozi tam samowolnie grupę rannych żołnierzy, gdyż w innych szpitalach polowych nie ma dla nich miejsca. Natychmiast przeprowadza operację ratującą życie. To wywołuje scysję pomiędzy księżną Carmen, szefową Dam, i pułkownikiem Marquezem, szefem Wojskowej Służby Medycznej. Wśród rannych jest brat Julii, Pedro. Opowiada jej o ciężkiej sytuacji swojego pułku i twierdzi, że Andres nie żyje. Ich dowódca, komendant Silva, zamierzał poddać cały pułk, lecz Andres na to nie pozwolił.