Telewizyjny film niezrównanego mistrza komedii Stanisława Barei. Pełna dobrodusznej ironii i kpiny z peerelowskiej rzeczywistości satyra na nasze, narodowe, przywary. Tytułowym bohaterem tego godzinnego filmu jest Stanisław, rolnik, który po wojnie przywędrował z zabużańskiej wsi na Ziemie Odzyskane. Tu, podobnie jak Kargul i Pawlak, których zresztą przypomina, założył gospodarstwo. Teraz, po latach desperacko walczy o to, by jego jedyny syn Tadeusz przejął po nim schedę. Walka jest trudna, bo Tadeusz, który trafił do wojska, zakochał się w robotnicy z miasta i planuje ślub. Stanisław, człowiek złotego serca i wielkiej porywczości (choć sam się do tego nie przyznaje i twierdzi, że jest niespotykanie spokojnym człowiekiem) postanawia do tego nie dopuścić. Jedzie do miasta, w którym stacjonuje syn, by zszargać mu opinię i z powodzeniem mu się to udaje. Kiedy dowiaduje się, że przyszła synowa chce zamieszkać na wsi, próbuje odwrócić sytuację. Wszystko kończy się szczęśliwie w Święta Bożego Narodzenia.