Twórcy filmowi wyraźnie upodobali sobie opowiadanie "Stracona noc" Jarosława Iwaszkiewicza. Najpierw Stanisław Lenartowicz wykorzystał ten tekst jako kanwę jednej z nowel filmu "Spotkania" z 1957 roku. W roku 1973 Janusz Majewski zrealizował telewizyjną adaptację opowiadania. Później sięgnął po prozę Iwaszkiewicza Andrzej Domalik i tej podstawie zrealizował film "Nocne ptaki". Jest to przestrzegająca jedności czasu i miejsca historia przypadkowego spotkania mężczyzny i chłopca - Kisieleckiego, dojrzałego, zblazowanego i próżnego, szukającego nowych wrażeń w narkotycznych wizjach, i naiwnego, "świeżego" jeszcze Janka. Pośrodku subtelnej gry prowadzonej przez nich obu jest kobieta. Jest ośrodkiem ich specyficznej walki, ale nie do końca celem. W tej rozgrywającej się nocą opowieści od konkretu i zdarzeń waźniejszy jest psychologiczny opis sytuacji, uchwycenie momentu krystalizacji uczuć, ukazanie ich siły i bezradności wobec nich człowieka. Olgierd Łukaszewicz w roli Kisieleckiego i Mariusz Bonaszewski w roli Janka stworzyli postacie charakterystyczne, niepokojące, ale jednocześnie fascynujące, gestom nadali większe znaczenie niż słowom. Oszczędne dialogi podkreślone zostały znakomicie muzyką Jerzego Satanowskiego.