W radiu i telewizji przepracowała ponad 50 lat. Ceniona, lubiana przez wielu, nazwana Matką Polką. Wrażliwa na ludzką krzywdę. Z urodzenia jest warszawianką, jednak jej wybraną ojczyzną jest Łomża. Spędziła tam 10 lat najpiękniejszych swoich lat. Do Łomży pojechała z rodzicami, ponieważ ojciec otrzymał tam pracę. W Łomży w 1939 roku zrobiła jeszcze maturę. Potem wyjechała do Warszawy, aby przystąpić do egzaminów na medycynę. Chciała być lekarzem. Okupację spędziła w Warszawie. Najpierw walczyła w obronie stolicy. Była harcerką, która po przeszkoleniu trafiła do wojska i awansowała do stopnia sierżanta. Po kapitulacji włączyła się do konspiracji. Zajmowała się kolportażem gazet, biuletynów w tzw. grupie Dromader, która obsługiwała stolicę. Prowadziła w TVP cotygodniowy magazyn "Miniatury", który składał się z kilku felietonów i mówił o zwykłych ludzkich sprawach. Prowadziła też popularny przed laty "Bank Miast", a kiedy powstała telewizyjna Dwójka program "Twarzą w twarz". Jako reporterka przejechała całą Polskę i to różnymi sposobami. W telewizji była wtedy bieda. Podróżowano, zatem autostopem, pociągiem, autobusem. Była autorką wielu filmów dokumentalnych. Najczęściej poruszała w nich tematykę historyczną, wiele dotyczyło Armii Krajowej. Pod koniec lat osiemdziesiątych wspólnie z Aleksandrem Małachowskim prowadziła cieszący się ogromną popularnością program "Telewizja nocą". Program emitowany był przez dwa lata. Do redakcji przysłano tysiące listów. Każdy z autorów liczył na pomoc, na zajęcie się jego osobą.