Marta, siostra Łazarza, na wieść, że Jezus zbliża się do Betanii wychodzi Mu na spotkanie. Ze łzami w oczach informuje Go, że jej brat nie żyje. Jezus głęboko wzruszony pociesza ją i po krótkiej rozmowie przekonuje się o niezłomnej wierze kobiety. Przyszedłszy do grobu Łazarza, każe odsunąć kamień zagradzający wejście, pomimo że zmarły spoczął tam cztery dni temu i jego ciało już się rozkłada. Następnie po krótkiej modlitwie rozkazuje Łazarzowi wyjść z grobu. Gdy chwilę potem zawinięta w pogrzebowe płótna postać brata Marty ukazuje się oczom zgromadzonego u wejścia do grobu tłumu, wszystkich ogarnia bezgraniczne zdumienie i strach. Wielu z tych, którzy jeszcze nie wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, porzuca dotychczasowy sceptycyzm i uprzedzenia. Część jednak donosi o wszystkim faryzeuszom, którzy zwołują Wysoką Radę. Podczas jej obrad wspólnie dochodzą do jednego wniosku: Jezusa należy zabić. Ten zaś, jak gdyby nigdy nic, po upływie kilku dni wraz z uczniami wyrusza do Jerozolimy na obchody Święta Paschy.