Cykl "Owszem Mazowsze" opowiada o ludziach żyjących na Mazowszu. To, co ich łączy, to twórczy obłęd, niezależnie od koniunktury lub dekoniunktury. Adam Strug, polski śpiewak i instrumentalista, autor piosenek, dziennikarz w swoim autorskim programie przybliża widzom niezwykłe postaci. Bohaterem trzeciego odcinka jest profesor Andrzej Bieńkowski. Andrzej Bieńkowski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowni Jana Cybisa oraz na Wydziale Grafiki. Dyplom uzyskał w 1971 roku. Od 1980 roku pracuje na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP jako wykładowca, a od 1995 jest profesorem, prowadzi pracownię malarstwa i rysunku. W 1980 roku rozpoczął badania etnograficzne projekt Muzyka Odnaleziona. Interesuje go wieś ze swoimi problemami, ale przede wszystkim muzyka, losy i kondycja muzykantów - wiejskich artystów. Poszukuje instrumentów, odnawia je, rekonstruuje dawne kapele wiejskie. Współpracował z warszawskim Domem Tańca, prezentował swoje nagrania w Programie 2 PR (wraz z Marią Baliszewską) w audycjach pt. "Muzyka odnaleziona", a także gościł w magazynie "Źródła" u Anny Szewczuk - Czech. Dokumentuje materiały i nagrania początkowo w Radomskiem, Rawskim, Łódzkim, później także Lubelskim, od 2003 roku na Ukrainie i Białorusi. W trakcie swoich wypraw na wieś zgromadził prywatne archiwum etnograficzne, zawierające nagrania audio, video, zdjęcia (w tym archiwalne) oraz instrumenty. Publikuje swoje zbiory muzyki wiejskiej w wydawnictwie Muzyka Odnaleziona, a w 2012 roku założył fundację Muzyka Odnaleziona, która zajmuje się porządkowaniem, digitalizacją i udostępnianiem archiwum etnograficznego. Malarstwo Bieńkowskiego. Zadebiutował w latach 70. Od początku twórczości tworzył sztukę figuratywną, gdzie zarówno groteska, jak i ironia miały swoje ważne miejsce. Swoje obrazy i gwasze zapełniał wymyślonymi człekostworami. Od początku lat 80. do obrazów Bieńkowskiego zaczyna przenikać fascynacja wsią, folklorem. Pojawiają się postaci wiejskich muzykantów. Artysta ma poczucie, że utrwala obraz rzeczywistości, która wkrótce przestanie istnieć. I rzeczywiście, około 2009 roku Bieńkowski wraca do wymyślonego świata swoich obrazów, tworzy kompilacje wspomnień, anegdot, jakby komiksów na płótnie. W programie wykorzystano materiały Fundacji Muzyka Odnaleziona.