"Pierwsza miłość" daje odczuć klimat naszej codzienności, i to dobitnie, przejmująco. Zaś jest to nie byle co! Zadaniem sztuki, rzadko przez nią wykonywanym, jest sprecyzowanie atmosfery życia - z której nie zdajemy sobie sprawy, bo przyzwyczailiśmy się, bo wrażliwość nam się zatarła, bo niepostrzeżenie popadliśmy w automatyzm. I oto film, dzięki swojej penetracyjności, wnikliwości, otwiera nam oczy"- pisał po telewizyjnej premierze"Pierwszej miłości"Zygmunt Kałużyński. Tematem filmu jest rok z życia dwojga młodych ludzi, którzy stają przed bardzo poważnym egzaminem z dojrzałości i odpowiedzialności. Choć mają po 17 - 18 lat i jeszcze się uczą, niebawem urodzi im się dziecko. Początkowo dziewczyna rozważa możliwość usunięcia ciąży, lecz aborcja grozi powikłaniami. Wtedy wspólnie ze swym chłopakiem podejmują decyzję o urodzeniu dziecka. Wiąże się to z licznymi kłopotami. Młodzi nie mają ślubu ani mieszkania, nie mówiąc już o źródłach utrzymania. Rozpoczynają więc istną tułaczkę po rozmaitych urzędach, by osiągnąć upragnioną stabilizację. Wczesna ciąża dziewczyny pociąga za sobą kłopoty w szkole oraz zaostrza jej stosunki z ojcem. Pierwsza, naiwna i lekkomyślna miłość obydwojga bohaterów wystawiana jest na coraz cięższe próby, co skrupulatnie rejestruje kamera. Dzięki wrażliwości i talentowi Kieślowskiego widz nie ma jednak poczucia, że reżyser przekracza granice dobrego smaku i brutalnie wdziera się w prywatne życie bohaterów. Zamiast tego kreśli, przepełniony głębokim humanizmem, obraz miłości dwojga ludzi, która pod wpływem życiowych przeszkód krzepnie, stając się dla nich źródłem nadziei na przyszłość.