W lipcu i sierpniu 1980 roku całą Polskę ogarnęły robotnicze protesty. Ich bezpośrednią przyczyną była podwyżka cen podstawowych produktów spożywczych zarządzona przez Biuro Polityczne KC PZPR. 14 sierpnia rozpoczął się strajk w Stoczni Gdańskiej, podczas którego obok postulatów ekonomicznych pojawiły się także polityczne, m.in. żądanie prawa tworzenia wolnych związków zawodowych niezależnych od PZPR, przestrzegania wolności słowa, dostępu do kontrolowanych przez partię mediów i zaprzestania represji wobec opozycjonistów. Protesty robotników w 1956 i 1970 roku władze stłumiły siłą. Tym razem strajki objęły praktycznie cały kraj. Władze zgodziły się zawrzeć Porozumienia sierpniowe, które umożliwiły powołanie ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Solidarność. Hasła solidarności pojawiały się od pierwszych strajkowych dni. Pomysł wykorzystania hasła jako nazwy Związku zaproponował Karol Modzelewski, a Jerzy Janiszewski zaprojektował słynne logo Związku. We wrześniu 1981 roku odbył się Pierwszy Krajowy Zjazd Solidarności. Na przewodniczącego wybrano Lecha Wałęsę. Od sierpnia 1980 do grudnia 1981 roku Solidarność przerodziła się w masowy ruch społeczno - niepodległościowy. W szczytowym okresie należało do niej 10 milionów członków. Działania Solidarności doprowadziły do powołania w 1989 roku pierwszego niekomunistycznego rządu z Tadeuszem Mazowieckim na czele oraz do odzyskania przez Polskę suwerenności. Solidarność była pierwszym masowym ruchem społecznym, w krajach komunistycznych. Od niej zaczęła się droga, która doprowadziła do upadku komunizmu w Europie.