Rozżalona Borosiukowa szuka rady u proboszcza. Nie może się pogodzić z faktem, że przez tyle lat Norbert ją oszukiwał. Nic nie wiedziała o jego skłonnościach do hazardu i grze w karty na pieniądze. Nie chce jednak wyrzucać męża z domu, bo w ten sposób skrzywdziłaby syna. Romuś tak długo czekał na odnalezienie ojca. Romuś i Osa siedzą w kuchni. Czekają na Norberta, który nie wrócił na noc do domu. Chłopak podejrzewa, że znowu wpadł w sidła hazardu. Osa zachęca go, by spalił karty. Tymczasem Norbert wraca do domu. Zaskakuje Romusia szukającego na półkach kart do gry. Opowiada, że pojechał do Hrubielowa. Chciał się odegrać, ale karta mu nie szła i znowu stracił pieniądze. Załamany Norbert postanawia odejść z domu, porzucajac żonę i syna. Wierzy, że gdy nie zazna rodzinnego szczęścia, zła passa się odwróci. Jest już spakowany, chce wyjść, ale Romuś usiłuje mu w tym przeszkodzić. Stara się przekonać ojca, że jego miejsce jest przy rodzinie. Wydaje się, że Norbert nie odstąpi od swej decyzji. Stojąc z ojcem na poboczu szosy, Romuś błaga go i przekonuje. Nie chce dać za wygraną. Ostatecznie Norbert proponuje, by rozstrzygnąć sporną sprawę za pomocą kart. Jeśli wylosuje z talii jokera, wyjedzie. Odjeżdżając rzuca na ziemię talię kart. Czarek szykuje się do wyjazdu do Lublina, ale wyraźnie się ociąga. Czeka na życzliwe słowo Bożeny. Kobieta nie może go jednak zatrzymać, musi najpierw wyjaśnić sprawę zaginionego męża. Szuka rady u proboszcza. Za jego namową chce wystąpić o prawne uznanie męża za zmarłego. Bardzo przejęta wraca do domu, by podzielić się wiadomością z Czarkiem. Na szczęście, zastaje go jeszcze w domu. Romuś opowiada proboszczowi o ojcu, który porzucił dom na dobre. Prosi księdza o odprawienie mszy w jego intencji.