5 września 1972 r. , w dziesiątym dniu Igrzysk Olimpijskich w Monachium, palestyńska grupa terrorystyczna Czarny Wrzesień przypuściła szturm na kwatery izraelskich sportowców. Jedenaście osób wzięto jako zakładników. Jedenaście osób zginęło. Ludzie na całym świecie oglądali te dramatyczne wydarzenia "na żywo" w telewizji. Tego dnia bezpośrednio ucierpiały cztery kobiety: sportsmenka, wdowa po zamordowanym mistrzu szermierki i dwie tajne agentki Mossadu biorące udział w operacji Gniew Boży. Trauma odmieniła ich życie. Ale nie były one jedyne. Po Monachium zmienił się stosunek świata do terroryzmu. Zjawisko to zaczęło dotykać osobiście wiele osób. Terror stał się powszechnie używanym narzędziem politycznym. Desperatom z organizacji Czarny Wrzesień chodziło o zdobycie światowego rozgłosu i ten cel osiągnęli. Skompromitowany został ruch olimpijski. Zawody kontynuowano, dopiero w 1996 roku rodziny zamordowanych sportowców zaproszono na igrzyska do Atlanty. Niemcy zwlekali wiele lat z godnym uczczeniem pamięci ofiar. Akcja odbicia zakładników, zakończona ich masakrą, też im chluby nie przynosi. Śmierć sportowców wykorzystano do konsolidacji społeczeństwa i wzmocnienia martyrologicznego fundamentu na jakim zbudowano państwo.