(LA DOUBLE VIE DE VERONIQUE) Dramat psychologiczny, 93 min, Francja/Polska 1991 Reżyseria: Krzysztof Kieślowski Scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz Zdjęcia: Sławomir Idziak Muzyka: Zbigniew Preisner Aktorzy: Irene Jacob, Philippe Volter, Halina Gryglaszewska, Kalina Jędrusik, Aleksander Bardini, Władysław Kowalski, Jerzy Gudejko i inni "Podwójne życie Weroniki" weszło na polskie ekrany opromienione sukcesem odniesionym na festiwalu w Cannes w 1991 r. , gdzie Irene Jacob otrzymała nagrodę za najlepszą rolę żeńską, a film - typowany przez dłuższy czas do Złotej Palmy - uhonorowano ostatecznie nagrodami FIPRESCI oraz jury ekumenicznego. We Francji, gdzie miał swoją premierę, odniósł także duży sukces kasowy, plasując się na 12. miejscu na liście frekwencji, zaraz za widowiskowymi produkcjami hollywoodzkimi. W programie canneńskiego festiwalu przedstawiono "Podwójne życie Weroniki" jako "prawdziwą i poruszającą love story. To opowieść o życiu, które kończy się, aby znaleźć dalszy ciąg w innym ciele i duszy" - pisano. Kieślowski dotyka w swym filmie tych sfer życia, które są poza zasięgiem jakichkolwiek miar i kryteriów racjonalnych. Wciąga nas w sferę metafizyki, która wpływa na nasze postępowanie. Dlatego nie zastanawiamy się, czy to możliwe, by żyły na świecie dwie identycznie wyglądające dziewczyny o tym samym imieniu, jedna w Polsce, druga we Francji, w dodatku urodzone tego samego dnia i odkrywające w sobie takie same zdolności. By los pierwszej był ostrzeżeniem dla drugiej i by ta druga - nic nie wiedząc o pierwszej - korygowała swoje postępowanie dzięki tym ostrzeżeniom, docierającym do niej w tajemniczy, niedający się wyjaśnić sposób. "Podwójne życie Weroniki" to - jak zauważali krytycy - także ładna historia miłosna. Prosta, czysto zarysowana, inteligentna. "Cały flirt polega tu na budowaniu rebusów w nadziei, że partnerka je zauważy i rozwiąże. Mężczyzna zdobywa tu, lecz w taki sposób, by nie urazić ambicji wybranki. Kobiecie z kolei pozostawia się Możliwość wyboru". Istotny walor filmu stanowi także jego uroda plastyczna, wspaniałe, utrzymane w tonacji sepii zdjęcia Sławomira Idziaka oraz piękna, oryginalna muzyka Zbigniewa Preisnera. 20 - letnia Polka Weronika mieszka w małym miasteczku, śpiewa w chórze, jest zakochana w Antku, ma kłopoty z sercem. Nęka ją stale dziwne przeczucie, że istnieje ktoś, z kim jest dziwnie spokrewniona. Dziewczyna przyjeżdża do Krakowa, gdzie mieszka jej ciotka. Bierze udział w przesłuchaniach i próbach chóru, zostaje dopuszczona do konkursu śpiewaczego. Podczas manifestacji na krakowskim rynku Weronika spostrzega w autokarze wiozącym francuskich turystów dziewczynę, która wygląda identycznie jak ona. Nie dochodzi między nimi do spotkania, Francuzka odjeżdża fotografując manifestantów. Weronika wygrywa konkurs, ale gdy występuje po raz pierwszy w filharmonii, jej śpiew nagle się urywa, dziewczyna umiera na scenie na atak serca. W tym samym czasie mieszkająca w Clermont - Ferrand Veronique, nauczycielka muzyki, zaczyna odczuwać irracjonalną stratę jakiejś bliskiej osoby. W szkole, gdzie pracuje, poznaje Alexandre'a, lalkarza, który jest także autorem kilku książek dla dzieci. Dziewczyna odbiera tajemnicze telefony, a potem serię przesyłek - sygnałów od kogoś, kto pragnie nawiązać z nią kontakt. Podąża ich śladem do Paryża, gdzie odkrywa, że ich nadawcą był Alexandre.