Wydany w 1908 r. "Pokój z widokiem" był trzecią powieścią w dorobku Edwarda Morgana Forstera. 28-letni wówczas angielski autor napisał ją po swym pierwszym pobycie we Włoszech, zachwycony tym krajem, jego kulturą, zabytkami, mieszkańcami, klimatem. Zrealizowany na jej podstawie film Jamesa Ivory'ego obsypano nagrodami, przyznając mu trzy Oscary '87 - za najlepszy scenariusz, adaptację utworu literackiego i kostiumy, nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej '86 za najlepszy film i role kobiece dla Maggie Smith i Judi Dench oraz Złoty Glob '86 i nominację do Oscara za rolę drugoplanową dla Maggie Smith. Krytycy porównywali film amerykańskiego twórcy do dzieł Jeana Renoira i Luchino Viscontiego, do płócien Franza Wintelhaltera czy Thomasa Gainsborougha. Subtelna, wysmakowana ekranizacja w pełni oddaje walory literackiego pierwowzoru, nie tracąc niczego z jego wiktoriańskiego klimatu, humoru i nostalgii. W ślad za książką film łączy w sobie fascynację włoskim renesansem i kulturą śródziemnomorską z trafnymi, dość ironicznymi obserwacjami angielskich obyczajów i stosunków międzyludzkich, skrępowanych gorsetem konwenansu, etykiety i klasowych podziałów. Poszczególne etapy akcji, która toczy się najpierw we Florencji, a później w posiadłości Windy Corner w południowej Anglii, opatrzono śródtytułami, stanowiącymi zarazem komentarz do wydarzeń na ekranie. Jest rok 1907. Lucy Honeychurch, młoda Angielka z zamożnej rodziny, przybywa do Florencji ze swoją kuzynką Charlottą jako przyzwoitką. Zatrzymują się w pensjonacie "Bertolini", ale - ku ich rozczarowaniu - otrzymują pokój, którego okna wychodzą na podwórko, a nie na rzekę Arno. Emerytowany dziennikarz, pan Emerson, proponuje paniom zamianę pokojów, gdyż z tego, który zajmuje razem z synem George'em, rozciąga się wspaniały widok. Następnego dnia Lucy spotyka młodego Emersona w trakcie zwiedzania miasta. Podczas przejażdżki do Fiesole, w której oprócz Lucy i Charlotty biorą udział także Emersonowie, pastor Beebe, wielebny Eager i pisarka panna Lavish, George po raz pierwszy ma okazję pocałować Lucy. Całą scenę obserwuje Charlotta. Po powrocie do pensjonatu ostrzega kuzynkę przed "bezwzględnymi podrywaczami" w typie George'a i uniemożliwia młodzieńcowi dalsze kontakty z Lucy. Pobyt we Włoszech szybko dobiega końca i obie damy wracają do Anglii. Na Lucy czeka tam już snobistyczny uparciuch i niezguła Cecil Vyse. Dziewczyna nie kocha go, lecz zaręcza się z nim zgodnie z wolą rodziny. Do posiadłości sąsiadującej z majątkiem Honeychurchów sprowadzają się tymczasem Emersonowie, którym nieświadom niczego Cecil zaproponował jej wynajęcie. Film Ivory'ego miał doborową obsadę. Rolę Lucy zagrała Helena Bonham-Carter, znana m.in. z filmów "Miłość i śmierć w Wenecji", "Powrót do Howard's End", czy "Sztuka latania". Jej ekranowym ukochanym był Julian Sands ("Pola śmierci", "Nagi lunch", "Gotyk", "Mężowie i kochankowie"). Narzeczonego gra Daniel Day-Lewis (Oscar za rolę w filmie "Moja lewa stopa", znany też z filmów "Moja piękna pralnia", "Nieznośna lekkość bytu", "Wiek niewinności", "W imię ojca", czy "Ostatni Mohikanin"). Znakomitą Charlottą okazała się Maggie Smith (Oscary za "Pełnię życia panny Brodie" i "Suitę kalifornijską", nominacje za role w "Otellu" i "Podróżach z moją ciotką").