Gosia kocha tańczyć w deszczu i śmiać się do utraty tchu. To pozornie zwykła, młoda dziewczyna, która ma marzenia i plany. Chce mieć przyjaciół; uwielbia malować ich portrety. Chce kochać i być kochana. Pragnie studiować pedagogikę specjalną, bo wierzy, że może pomóc ludziom, którzy doświadczają kryzysu psychicznego. I już teraz pomaga. Jedną z przyjaciółek ratuje, gdy ta próbuje popełnić samobójstwo Drugą wspiera, gdy ona decyduje się na terapię elektrowstrząsową. Gosia od 13 roku życia spędziła wiele czasu w ośrodkach psychiatrycznych. Ma za sobą głębokie stany psychotyczne i długie epizody depresji. Wie, że choroba, której doświadcza, nigdy nie będzie w stanie pełnej remisji - to znaczy, że głosy w jej głowie nigdy do końca nie umilkną. Ona jednak nie chce współczucia, ona walczy. Kocha życie, potrafi śmiać z rzeczy bardzo trudnych. Swoją historią udowadnia, że osoba mierząca się ze schizofrenią każdego dnia może odnosić małe i duże sukcesy. Opowieść o miłości, sile woli i bezwarunkowym wsparciu.