Hrabina Maria Tarnowska uratowała dziesiątki tysięcy cywilów z objętej powstaniem Warszawy. Widząc cierpiących ludzi z powodu ran i głodu, za zgodą gen. Bora - Komorowskiego, wynegocjowała z Niemcami przerwanie działań wojennych i bezpieczne wyprowadzenie głównie kobiet, dzieci i osób starszych z płonącej stolicy. Jako arystokratka, żona dyplomaty mogła żyć dostatnio i beztrosko, a jednak wybrała służbę społeczeństwu. W czasie I wojny światowej organizowała szpitale przyfrontowe i jako wolontariuszka Czerwonego Krzyża niosła pomoc rannym żołnierzom na pierwszej linii walk z bolszewikami w 1920 r. W odradzającej się Polsce tworzyła szkoły dla pielęgniarek i ośrodki zdrowia na wsi. Maria była nieustraszona! Silna i mądra o charyzmatycznej osobowości. Wyposażona w niespożytą energię i wyjątkowy talent organizacyjny skutecznie realizowała śmiałe, nowatorskie pomysły. Zawsze odznaczała się dobrocią serca i życzliwością.