"Szpieg, który mnie kochał" od razu zajął w cyklu filmów o przygodach Jamesa Bonda jedną z wyższych pozycji, a trzy nominacje do Oscara (za kierownictwo artystyczne, muzykę i piosenkę) potwierdzały jego klasę w swoim gatunku. W rodzimej Wielkiej Brytanii, podobnie jak poprzednie obrazy z tej serii, został kasowym rekordzistą roku. Nic w tym dziwnego, ma bowiem wszystkie atuty klasycznego "bonda": wartką akcję pełną nieoczekiwanych zwrotów, okraszoną dużą dawką humoru i wyjątkowo bogatą w efekty specjalne (na uwagę zasługuje zwłaszcza pomysłowy samochód zamieniający się w małą łódź podwodną), erotyczny smaczek i piękne, egzotyczne plenery. Niezwykli są też przeciwnicy superagenta 007; oprócz tradycyjnego już wroga - milionera owładniętego żądzą władzy nad światem, James Bond musi tym razem zmierzyć się z olbrzymem o stalowych (dosłownie!) szczękach i nieziemskiej wprost sile, podnoszącym jedną ręką bloki skalne i rozrywającym samochody na strzępy. Gra go mierzący 218 cm Richard Kiel, jeden z najwyższych aktorów w historii kina, który pojawia się także w następnym filmie z tej serii - "Moonrakerze". Specjalnie na potrzeby relizatorów "Szpiega" zbudowano w 1976 r. wówczas największą na świecie halę zdjęciową "007 Stage" w Pinewood Studios w Wielkej Brytanii. Dzięki swym potężnym rozmiarom (102, 5 m długości, 42, 5 m szerokości, 12, 5 m wysokości) mogła ona pomieścić 264 tys. litrów wody, makietę ogromnego tankowca naturalnych rozmiarów i trzy łodzie podwodne. W tajemniczych okolicznościach giną dwa nuklearne okręty podwodne: brytyjski i radziecki. Sprawcą "kradzieży" jest szalony milioner Stromberger, który kieruje całą operacją ze swej supernowoczesnej podwodnej stacji u wybrzeży Sardynii. Udało mu się wytropić łodzie, a następnie ukryć je w potężnym tankowcu, dzięki specjalnemu urządzeniu służącemu do śledzenia okrętów podwodnych. Znajdujące się na ich pokładzie rakiety atomowe mają zostać wystrzelone w kierunku Nowego Jorku i Moskwy, dając początek nuklearnej zagładzie. Mikrofilm zawierający plany urządzenia dostał się jednak w ręce niejakiego Fekkesha z Kairu. Milioner wysyła tam swoich ludzi: Sandora i Szczęki z rozkazem odebrania mikrofilmu. Takie samo zadanie otrzymują od swych rządów James Bond i jego radziecka koleżanka po fachu, major Ania Amasova. Pierwsze spotkanie obojga pod piramidami zapowiada ostrą rywalizację. Dopiero na mocy międzynarodowego porozumienia Bond i Amasova razem przystępują do akcji. Starcie w Egipcie z ludźmi szalonego milionera nie przynosi efektu. Oboje udają się na Sardynię w nadziei, że cenną taśmę lub rozwiązanie zagadki zaginionych okrętów znajdą w siedzibie Strombergera.