Realizacja telewizyjna sztuki szwajcarskiego dramaturga powróciła do Teatru Telewizji po 60. latach od legendarnej premiery w reżyserii Erwina Axera. Bohater sztuki, Gottlieb Biedermann, jest typowym reprezentantem społeczności mieszczańskiej. Poczciwy, trochę naiwny, wiodący spokojny żywot i bardzo majętny, za najwyższy cel w życiu uważa zachowanie tego stanu. Pewnego dnia w jego domu pojawiają się dwaj nieznajomi, którzy z pozoru wyglądają niewinnie. Jeden jest bezrobotnym zapaśnikiem, drugi byłym kelnerem. Biedermann próbuje "zaprzyjaźnić się" z nimi, myśląc, że obłaskawi zło. Wierzy, że kolejne ustępstwa pozwolą mu zachować dotychczasowy status i spokój. W rzeczywistości zaś staje się mimowolnym sprawcą własnej klęski. Sztuka ma charakter komediowy, ale była i jest nadal odbierana jako metafora i satyra polityczno-społeczna. Inscenizacja Jana Holoubka skupia się na ukazaniu wciąż aktualnej kondycji "strasznego mieszczanina", który mimo pozycji okazuje się bezradny wobec zachodzących zmian społecznych. Spektakl realizowany w studio metodą filmową rozgrywa się w realistycznej przestrzeni, w którą wkrada się metafizyka. Ważną funkcję pełni chór, który komentuje, zapowiada i ostrzega - w tej roli sekstet wokalny proMODERN. Śpiewający chór strażaków kontrastuje z gnuśnością Biedermanna, który przygląda się "podpalaniu" świata.