Profesor Jan Turwid pracuje nad nową szczepionką. Nie ma czasu, by zajmować się żoną Gabrielą. Prosi więc jej dawnego kolegę, hrabiego Wiktora Łańskiego, by dotrzymywał jej towarzystwa. Wiktor szybko zdobywa sympatię Gabrieli, ciotki Kordelii i Weroniki, córki Turwidów. Jan wyjeżdża na kongres lekarski, gdzie przedstawia wyniki swoich prac nad szczepionką. Gabriela zwierza się Wiktorowi, że bardzo kocha męża, ale martwi się, że oddalili się od siebie. Wiktor postanawia wyjechać. Na pożegnanie Gabriela całuje go. Scenę tę widzi Jan. Przekonany, że żona go zdradza, wstrzykuje sobie surowicę i pozoruje własną śmierć. Gabriela pogrąża się w rozpaczy. Jan potajemnie zakrada się do domu, by zabrać swoje materiały naukowe. Swój sekret powierza jedynie staremu słudze Feliksowi. Przez kolejne lata Jan pracuje jako pomocnik aptekarza w małym miasteczku. Pewnego razu jedzie do Warszawy i spotyka się z Jerzym, bratem aptekarza, który jest lekarzem w tej samej klinice, w której kiedyś on pracował. Jan pomaga mu w badaniach. Dowiaduje się, że narzeczoną Jerzego jest Weronika Turwid, uzdolniona skrzypaczka. Jan poznaje ją na koncercie. Weronika jest zaskoczona jego podobieństwem do ojca. , mówi o tym Wiktorowi. Łański odwiedza Jana i uświadamia mu, że swoim samobójstwem bardzo skrzywdził Gabrielę. Profesor nie chce jednak wrócić do rodziny. Zamyka się w klasztorze. Tuż przed śmiercią odnajdują go tam Wiktor i Gabriela. Uspokojony Jan umiera.