Do czego są zdolni ludzie, którym odebrano dzieci? Część popełnia samobójstwo, inni zrobią wszystko, aby je uwolnić. Dramatyczne historie przedstawione w filmie pokazują, co przeżywają rodzice, którym Jugendamt, organizacja d.s. zarządzania dziećmi i młodzieżą w Niemczech, zabrała dzieci. Instytucja ta została utworzona w 1922 roku, a w czasie wojny jej zadania przejęła Hitlerjugend, a naziści włączyli te placówki do swojego systemu wychowawczego. Jugendamt do dziś ma niezmienione prawa i są one nieograniczone. Jugendamt nie podlega nikomu, nie ma jednostki centralnej, która organizację kontroluje, jej działalność znajduje się w gestii niemieckich krajów związkowych tzw. landów, a każdy z nich rządzi się swoimi prawami. Kiedy Jugendamt odbiera dziecko, automatycznie ma status pierwszego rodzica, biologiczni rodzice stają się nieważni. Jeśli dochodzi do spotkań rodziców z dzieckiem, to zabrania się nie tylko używania języka ojczystego, ale także nie można okazywać dziecku jakichkolwiek uczuć. Rodzice muszą płacić instytucji pieniądze za opiekę nad swoimi zabranymi dziećmi. Ekipa filmowa dotarła z kamerą do urzędnika, który wcześniej pracował w tej organizacji. Twierdzi on, że w Niemczech jest to dochodowy interes. Twórcy filmu podjęli próbę odpowiedzi na pytania: za co rodzice naprawdę płacą i na jakiej podstawie te pieniądze są naliczane? Każdy rodzic za swoje zabrane dziecko płaci organizacji od kilkudziesięciu do kilkuset euro miesięcznie. W filmie pokazano próbę odbicia dzieci z instytucji Jugendamtu, niemieckie rodziny, które ukrywają się w Polsce oraz samą ucieczkę do kraju polskiej rodziny z przejętymi dziećmi. Nie wszyscy jednak mieli szczęście odnaleźć swoje dzieci, ukryte przez niemiecką instytucję. Film był realizowany przez dwa lata, zdjęcia kręcono na terenie Polski, Austrii, Belgii i Niemiec. Film dokumentalny, 57 min, Polska, 2016 Reżyseria: Ernest Saj Zdjęcia: Bartosz Jurgiewicz, Włodzimierz Szulc