Andrzej Sikorowski, autor tekstów, muzyki, lider Grupy Pod Budą znany jest chyba wszystkim, choć od dziesięcioleci stara się funkcjonować na obrzeżach polskiego showbiznesu. Od chwili gdy w 1970 roku pojawił się na estradzie Studenckiego Festiwalu Piosenki, kojarzony jest z piosenką poetycką, nurtem balladowym, choć dawno już przestał być klasycznym bardem z gitarą. Nigdy na szczęście nie popadł w przesadną publicystykę tekstów, nie uległ pokusom muzycznej "estetyzacji"", nie zlekceważył warsztatu interpretatorskiego. Tam gdzie inni pisali manifesty - on ograniczał się do prostych poetyckich słów. Gdzie innym niezbędne były aranżacje, brzmienia - jemu starczała prosta melodia i konsonansowa harmonia. Gdzie u innych krzyk lub szept zastępował śpiew - on śpiewał. Bezwstydnie dobrze. Film jest gawędą, zestawem wypowiedzi artysty o miłości, przyjaźni, jego miejscach na ziemi, kobietach życia... Słowa wzbogacone zostały dużą ilością muzyki nagranej przez Grupę pod Budą i bohatera w towarzystwie córki Mai.