Film nawiązuje do rzeczywistych wydarzeń z czasów wojny. Opowiada o konspiracyjnej działalności grupy pracowników Opieki Społecznej i Zdrowia Zarządu Miejskiego w Warszawie. Za kanwę scenariusza posłużyło Janowi Dobraczyńskiemu jego własne opowiadanie "Ewa". Bohaterką filmu jest młoda kobieta, która pewnego razu bierze na kilka dni pod opiekę córkę przypadkowo napotkanej Żydówki. Sprawy przybierają jednak nieoczekiwany obrót. Akcja rozgrywa się w Warszawie w 1943 roku. Na mszy w intencji szczęśliwego powrotu z niewoli Pułku Ułanów Zasławskich, wśród wiernych w kościele jest Zofia z synkiem Markiem, która dostrzega, jak ksiądz przekazuje gryps jej ciotce. Gdy wracają do domu, Zofia rozmawia z ciotką o konspiracji. Nazajutrz Zofia, zatrudniona w referacie opieki nad sierotami, jedzie do pracy tramwajem, z którego ktoś przerzuca paczkę przez mur do getta. Niemieccy żandarmi kontrolują dokumenty pasażerów. W pracy Zofia przeżywa chwile grozy, gdy Niemcy sprawdzają kartoteki dzieci. W drodze do domu pomaga kobiecie, która wybiega z bramy getta i wskakuje do tramwaju. Wdzięczna za pomoc Róża Korngold zaprasza ją do cukierni. Okazuje się, że szuka bezpiecznego schronienia na kilka dni dla swojej 10 - letniej córki Ewy. Zofia, zupełnie bezinteresownie, decyduje się wziąć dziecko do siebie. Kiedy jednak przyprowadza Ewę do swego domu, ogarniają ją wątpliwości. Zastanawia się, czy nie postąpiła zbyt pochopnie. Wkrótce Zofia ponownie spotyka się z Różą i nadal odmawia przyjęcia jakiejkolwiek zapłaty za pomoc. Dawna służąca rodziców Zofii, Celińska, która teraz pomaga jej w gospodarstwie, jest przeciwna ukrywaniu żydowskiego dziecka. Opowiada o aresztowaniu sąsiadów, którzy także przechowywali Żydów. Ostrzega Zofię, że jakiś szpicel już interesował się nią. Potwierdza to także dozorca, który wypytuje o dziecko przebywające w jej domu. Tymczasem w getcie wybucha powstanie. Zofia nie wie, czy jeszcze kiedykolwiek spotka Różę. Celińska chce odejść z powodu Ewy. Zofia prosi, żeby została i obiecuje podwyżkę. Ale kiedy Celińska zarzuca jej, że bogaci się na Żydach, każe jej opuścić swój dom. Za drzwiami Ewa i Marek słyszą podniesione głosy kobiet. Wieczorem Zofia dostaje wezwanie z żandarmerii. Stawiwszy się tam, dostrzega widywanego wcześniej szpicla. Podczas obławy na ulicy, ukrywa się w kościele. W zakrystii dostaje od księdza zaszyfrowany adres sióstr zakonnych, pod którym może bezpiecznie ukryć Ewę. Dramat wojenny, 111 min, Polska, 1985 Reżyseria: Wojciech Żółtowski Scenariusz: Jan Dobraczyński, Wojciech Żółtowski Zdjęcia: Janusz Gauer Aktorzy: Bożena Adamek, Wanda Łuczycka, Magda Teresa Wójcik, Maria Zbyszewska, Ewa Szykulska, Barbara Brylska, Róża Chrabelska, Katarzyna Kurowska, Zygmunt Malanowicz