Filmowa opowieść potwierdzająca tezę, ze najciekawsi ludzie żyją na Kresach. Joanna to młoda, mądra i wrażliwa osoba z Krynek - z ukończonymi studiami psychlogicznymi w Londynie postanowiła wrócić na pogranicze, do miejsca swojego urodzenia. W Londynie korzystała z nauki, sztuki, kultury, w Krynkach skazana jest na intelektualną pustynię. Wiedziała, że tak będzie, ale wiedziała też, że to jest jej miejsce na Ziemi. Wróciła na pogranicze i żyje teraz na pograniczu światów - realnego, w którym wciąż szuka swojej tożsamości i zderza się z duszną małomiasteczkową atmosferą i tego nierealnego, którego już nie ma kryńskich Żydów, których pamięć przywraca dzięki pracy (czy raczej śpiewie) z kryńską młodzieżą. Jej historia jest wyjątkowa. Wychowana przez babcię w duchu monastycznym, żyła niemal jak mniszka. Studia za granica pokazały jej inny świat i inną jakość kształcenia i samokształcenia. Chciała jednak wrócić. Czuła, że tutaj ma do spełnienia jakąś rolę. Jaką? Nazywa to poszukiwaniem prawdy. Prawdy o tym, kim jest, skąd pochodzi i dokąd idzie. A także prawdy o korzeniach dawnych mieszkańców Krynek - Białorusinach, Żydach, Polakach. Nie jest jej łatwo. Próby zatrudnienia w miejscowej szkole, czy Domu Kultury (w charakterze prowadzącej młodzieżowy zespół, śpiewający tradycyjne białoruskie i żydowskie melodie) zakończyły się fiaskiem. Uczy młodzież, ale robi to wolontaryjnie. Wolontaryjnie robi też wszystko, co w jej mocy, aby nie zafałszowywać historii związanej z zagładą kryńskich Żydów. Nie po to, aby oskarżać, ale w imię prawdy. Dostała nisko płatną pracę jako bibliotekarka, ale nie narzeka. Może czerpie siłę z tego drugiego świata?