Mijają lata. Geralt jest już doświadczonym, zaprawionym w bojach wiedźminem. Wynajmuje się do zlikwidowania bazyliszka. Schodzi do groty, w której przebywa potwór i na długo znika. Czekający na niego u wejścia mieszkańcy pobliskiej osady tracą nadzieję. Myśląc, że wiedźmin zginął, biorą się do rozkradania jego skąpego majątku. W tym niecnym procederze przeszkadza im jednak tajemniczy rycerz Borch Trzy Kawki i jego świta, złożona z dwu zerrikańskich wojowniczek. Geralt, który wreszcie pokonał bazyliszka, zaprzyjaźnia się z Borchem. W dalszą drogę wyruszają razem. Wkrótce dołącza do nich wędrowny bard Jaskier, stary druh wiedźmina. Poeta opowiada rycerzom o wyprawie na smoka. Biorą w niej udział ludzie rozmaitego autoramentu: od szlachetnego rycerza, walczącego dla idei, po rębajłów spod ciemnej gwiazdy, pragnących położyć łapę na smoczym skarbcu. Geralt, Borch i Jaskier przyłączają się do wyprawy, choć żaden z nich nie zamierza robić konkurencji myśliwym. Wśród tych ostatnich wiedźmin niespodziewanie spotyka czarodziejkę Yennefer, z którą niegdyś łączył go namiętny romans.