(THE AGE OF INNOCENCE)Melodramat, 133 min, USA 1993Reżyseria: Martin ScorseseScenariusz na podstawie powieści Edith Wharton: Jay Cocks, Martin ScorseseAktorzy: Michelle Pfeiffer, Daniel Day-Lewis, Winona Ryder, Richard E. Grant, Alec McCowen, Geraldine Chaplin, Mary Beth Hurt, Stuart Wilson i inni Tych, którzy doskonale pamiętali "Taksówkarza", "Wściekłego byka", "Nędzne ulice" czy "Chłopców z ferajny", zapewne zdziwiło pojawienie się w 1993 r. na ekranach "Wieku niewinności" - pierwszego kostiumowego filmu Martina Scorsese, opowieści o żarliwej, pięknej, lecz udaremnionej przez konwenanse miłości w arystokratycznym Nowym Jorku lat 70. XIX stulecia. Za kanwę scenariusza posłużyła napisana w 1920 r. powieść Edith Wharton, najwybitniejszej kontynuatorki realizmu psychologicznego Henry Jamesa w prozie amerykańskiej przełomu stuleci. Wydała "Wiek niewinności", gdy dobiegała sześćdziesiątki i już od dawna mieszkała we Francji, ale nadal nosiła w sobie żal do amerykańskich wyższych sfer i walczyła piórem z ich purytańską etyką. W melodramatyczną historię sprzed stu dwudziestu lat Scorsese wpisał jednak całkiem współczesny, a przynajmniej wciąż aktualny dylemat człowieka, który waha się między powinnością a pragnieniami w chwili wkraczania w środowisko, do którego aspirował. Raz jest to świat mafii, kiedy indziej arystokratycznych salonów, ale i tu, i tam przepustką jest kompromis, podporządkowanie się zasadom grupy. Idąc za literackim oryginałem reżyser przedstawia socjetę nowojorską z ironicznym dystansem. Na ekranie odtwarza z pedantyczną dokładnością styl życia wyższych sfer: stroje, biżuterię, dzieła sztuki, zastawy stołowe, ugarnirowane potrawy (w czołówce filmu figuruje "konsultant do spraw wyglądu potraw i dekoracji stołu", nie zabrakło też "konsultanta do spraw etykiety"), ale cały ten wykwint manier, strojów i jadłospisów jest dla Scorsese tylko pustą formą, wyrazem teatralizacji życia, w którym wszystko odbywa się według ściśle ustalonych reguł i nie ma miejsca na prawdziwe uczucia. Młody i obiecujący prawnik Newland Archer jest zaręczony z piękną i majętną May Welland, pochodzącą ze znanego i szacownego rodu Mingottów. Archer chciałby jak najszybciej wziąć ślub i przypieczętować w ten sposób swój nowy status, ale rodzina May upiera się przy dłuższym, zgodnym z obyczajami okresem narzeczeństwa. Uwagę Archera zwraca niespodziewanie kuzynka May, hrabina Ellen Olenska, która powróciła właśnie z Europy po rozstaniu z mężem, polskim arystokratą. Hrabina szykuje się do rozwodu, co wprawdzie nie zamyka przed nią całkowicie drzwi na salony, ale wyhamowuje dalej idące serdeczności. Ona to wyczuwa, a otoczeniu właśnie o to chodzi. "Nasze prawo dopuszcza rozwody - tłumaczy jej jeden z nowojorskich notabli - ale nasza obyczajowość nie". Kiedy więc "sfery" bojkotują obiad wydany na cześć Ellen przez babkę May, panią Mingott, Archer prosi swych wpływowych przyjaciół o intrwencję. Van der Luydenowie zapraszają hrabinę na kolację, po której wdzięczna Ellen proponuje Archerowi, aby odwiedził ją w domu. Po tym spotkaniu prawnik przesyła jej bukiet róż.