Stanisław Ignacy Witkiewicz rozpoczyna seans spirytystyczny w pracowni na Antałówce. Jest jedynym jego uczestnikiem. Film zawiera wizje tragicznej przyszłości narodu. Obrazuje przerażenie twórcy konsekwencjami totalitaryzmu dla jednostki i zbiorowości. Wywoływane duchy to kajzer Prus, cesarz Austrii i car Rosji - inicjatorzy rozbiorów Polski, którzy swój instynkt agresorów przekazują zjawom Stalina i Hitlera. Ci zawierają poprzez ministrów spraw zagranicznych Mołotowa i Ribbentropa umowę o przyjaźni i granicy ZSRR i Niemców. Film, wykorzystując materiały dokumentalne i dokonując ich animacji, opowiada obrazem o tragicznych kartach najbliższej historii Polski, wskazuje na powiązanie dramatu wybitnej jednostki z dramatem narodu. Apokalipsa narodu polskiego to setki obozów koncentracyjnych, miliony pomordowanych - męczeństwo, któremu towarzyszy upiorna radość pijanych ze szczęścia mar. Przerażony Witkacy przerywa seans i próbuje ujść przed widokiem katastrofy. Wyjeżdża pociągiem, na którym umieszczony jest napis Warszawa - Brześć - Jeziory, ku swojemu przeznaczeniu.