Aleksandra pilnie pobiera nauki w haremie. Sułtan zwołuje naradę, która ma rozpocząć przygotowania do wyprawy wojennej i zarządza podwyższenie żołdu dla janczarów. Podczas posiedzenia dywanu Sulejman skazuje na śmierć skorumpowanego kapitana Cafera Agę. Sulejman nie może zapomnieć pięknej Aleksandry, która zemdlała w haremie. Sułtanka matka postanawia wydać przyjęcie na cześć Sulejmana dokładnie wtedy, gdy do pałacu przyjeżdża z synem jego żona, Mahidevran. Szambelan Ibrahim wybiera na wieczorne przyjęcie krymskie niewolnice, a wśród nich Aleksandrę. Egzekucję Cafera Agi obserwuje kronikarz Nasuh oraz przypadkowy gość, ambasador Wenecji, który przyszedł do seraju pozdrowić nowego władcę. Lud stambulski cieszy się z wyboru nowego sułtana. Kupcom i janczarom powodzi się coraz lepiej. Podczas wieczornego przyjęcia Aleksandra uwodzi w tańcu władcę, który rzuca jej purpurową chustę - zaproszenie do alkowy. Odtrącona Mahidevran nie może się z tym pogodzić.