Sułtan Ibrahim przysięga przed poddanymi, że będzie władcą sprawiedliwym i łaskawym. Mijają lata; nadchodzi rok 1644; sułtan na własne życzenie przekazuje władzę matce i wielkiemu wezyrowi, sam zaś poświęca się zabawie i sprowadzaniu do haremu kolejnych nałożnic. Cierpi na bóle głowy, a jedynym człowiekiem, któremu ufa, jest Hodża od Dżinów.