Opuszczony przez żonę Beatę i siedmioletnią córeczkę Marysię, znany chirurg, profesor Wilczur, trafia do podrzędnego szynku, gdzie zostaje ograbiony i pobity, na skutek czego traci pamięć. Po kilkunastu latach włóczęgi zamieszkuje na wsi u młynarza; zyskuje sławę jako znakomity znachor. Leśniczy Jan, dla którego Beata opuściła męża, ginie przywalony drzewem. Beata musi sama zarabiać na życie i wychowywać córkę, w końcu umiera. Marysia gra na pianinie w prowincjonalnym kinie. Kocha z wzajemnością Leszka, lecz jego bogaci rodzice nie zgadzają się na ich ślub. Oboje młodzi zostają ciężko ranni w wypadku motocyklowym. Życie Marysi ratuje znachor, który kradnie potrzebne do operacji narzędzia chirurgiczne. Grozi mu za to kara więzienia, lecz interwencja wdzięcznych pacjentów sprawia, że nie zostaje ukarany. Pewnego dnia towarzyszy Marysi na cmentarz, na grób zmarłej matki i tu nagle odzyskuje pamięć. Profesor Wilczur wraca do pracy w szpitalu, a Marysia wychodzi za mąż za ukochanego Leszka.