Akcja filmu rozpoczyna się w 1919 roku, krótko po zakończeniu I wojny światowej i koncentruje się wokół losów Joshuy Connora, australijskiego farmera i różdżkarza. Jego trzej synowie Arthur, Edward i Henry służyli w ANZAC, armii złożonej z Australijczyków i Nowozelandczyków i cztery lata wcześniej brali udział w bitwie o Gallipoli. Zostali uznani za zmarłych. Nie doczekawszy się powrotu synów, ich matka ze zgryzoty popełnia samobójstwo. Spełniając ostatnią wolę Elizy, Joshua wyrusza do Turcji, by odszukać ciała synów i sprowadzić do kraju. Chce pochować chłopców w grobie obok matki. Zatrzymuje się w Stambule, w hotelu prowadzonym przez wojenną wdowę Ajsze. To ona podpowiada mu, by przekupił lokalnego rybaka, który swoją łodzią pomoże mu dotrzeć do Gallipoli. Kontaktuje się z podpułkownikiem Cyrilem Hughesem, który ma wesprzeć go w poszukiwaniach. Okazuje się, że jest jedynym ojcem, który przebył taki szmat drogi, by poznać los swoich synów. Odnajduje tylko groby Edwarda i Henry'ego, co budzi w nim iskierkę nadziei, że Arthur żyje. Wkrótce dowiaduje się, że prawdopodobnie trafił do jednego z obozów jenieckich. Joshua uparcie kontynuuje poszukiwania, narażając się na śmiertelne niebezpieczeństwo. Wierzy głęboko, że odnajdzie Arthura żywego.