(ZIWOT JE CUDO) Komediodramat, Francja, Serbia i Czarnogóra, Włochy 2004 Reżyseria: Emir Kusturica Scenariusz: Ranko Bozic, Emir Kusturica Występują: Slavko Stimac, Ntasa Solak, Vesna Trivalic, Vuk Kostic, Aleksandar Bercek, Stribor Kusturica, Nikola Kojo, Branislaw Lalovic W 2004 roku w Cannes Emir Kusturica za "Życie jest cudem" otrzymał nagrodę francuskiego ministra edukacji, był na tymże festiwalu nominowany do Złotej Palmy Zresztą każde dzieło urodzonego w Sarajewie reżysera odbija się szerokim echem w filmowym świecie, tak było w przypadku debiutanckiego "Czy pamiętasz Dolly Bell?" (Złote Lwy w Wenecji), "Ojca w podróży służbowej" (Złota Palma w Cannes), "Czasu Cyganów" (Złota Palma), "Arizony Dream" (Srebrny Niedźwiedź w Berlinie, Nagroda Publiczności na warszawskim festiwalu w 1994 r.) czy "Czarnego kota, białego kota". (Srebrne Lwy w Wenecji), a także "Undergroundu" (Złota Palma). Akcja "Życia..." rozgrywa się w czasie wojny domowej, jaka ogarnęła rozpadającą się Jugosławię na początku lat 90. XX wieku. Dramat wojny i tragiczne wydarzenia z tego okresu, reżyser umiejętnie połączył z sielankowymi obrazami prowincji. Jak każdy film Emira Kusturicy, tak i ten cechuje ciągła zmiana nastrojów, absurdalny humor, dziwaczne postaci oraz żywiołowa muzyka i piosenki, podkreślające klimat opowieści. Główny bohater to Luka mieszkający wraz żoną Jadranką i dorosłym synem Milosem w drewnianej chacie przy torach, pośród malowniczych górskich krajobrazów. W przydomowym składziku rodzina trzyma kury i kaczki. To raj dla ludzi kochających przyrodę i piękne widoki, ale nie dla operowej śpiewaczki Jadranki. Niezrównoważona emocjonalnie kobieta na przemian wpada w szał, albo utyskuje na swój los, ma żal do męża, że przywlókł ją na tę głuchą prowincję, a ona powinna występować na wielkiej scenie i robić karierę w dużym mieście. Pretensje do Luki ma również syn Milos, którego interesuje tylko piłka nożna, chciałby grać w drużynie w Belgradzie, a nie gnuśnieć na wsi. Ale marzenia ma także inżynier Luka, który pragnie doprowadzić do szczęśliwego finału swój projekt odbudowy linii kolejowej łączącej bośniackie miasteczko, w którym teraz mieszka, z Serbią. Ma nadzieję, że zdążą z pracami na Dzień Wyzwolenia. Sprzyjający rozwojowi turystyki i handlu projekt, to jego całe życie. Realizacji marzeń poświęcił swój czas, zrezygnował z wygodnej egzystencji w Belgradzie, czego nie może mu darować rodzina. Luka nie ma łatwego życia, miota się między swoim projektem a rodzinnymi sprawami, próbując przede wszystkim pomóc ukochanemu synowi. Obiecuje mu, że chłopak trafi do najlepszej drużyny piłkarskiej. Ale zamiast tego Milos otrzymuje powołanie do wojska. Ojciec pociesza więc syna, że najpierw przejdzie militarne szkolenie, a potem zostanie zwolniony na treningi, ale Milos nie daje się zwieść obietnicami. Wkrótce dom opuszcza także Jadranka, która ucieka do Belgradu z węgierskim muzykiem. Luka zostaje sam na gospodarstwie. Tymczasem w ogarniętym wojną regionie, konflikt narasta. Kolej przechodzi pod bezpośrednią kontrolę wojska. We wszystkich sprawach Luka ma się zwracać do dowódcy Aleksica. Dostaje też smutną wiadomość o niewoli Milosa. Załamany Luka rozważa nawet zakończyć swój marny żywot. Właśnie wtedy w jego życiu pojawia się pielęgniarka Sabaha. Została przechwycona przez żołnierzy z załogi serbskiej karetki. Lekarza i kierowcę zlikwidowano, a pielęgniarke oszczędzono, by wymienić ją na jeńca Milosa. Między Luką a piękną Sabahą nawiązuje się nić porozumienia. Ich znajomość przeradza się w głębokie uczucie. Tymczasem do domu wraca oszukana przez Węgra Jadranka.