Za życia był poetą lekceważonym, nie tylko z powodu niskiego wzrostu. „Zajechała pusta dorożka, z której wysiadł Leśmian” – tak o poecie mówił polski filozof, Franciszek Fiszer. Autor cyklu erotyków „W malinowym chruśniaku” zmarł na atak serca.
Rodzina pisarzy
Bolesław Leśmian pochodził z inteligenckiej rodziny żydowskiej. Tak naprawdę nazywał się Lesman. To samo nazwisko nosił jego kuzyn oraz autor wierszy dla dzieci – Jan Wiktor Lesman, znany wszystkim jako Jan Brzechwa. To właśnie Bolesław wymyślił pisarzowi pseudonim, który Jan z chęcią przyjął. Do używania spolszczonej wersji nazwiska namówił Leśmiana jego wuj i krytyk literacki, Antoni Lange.Przeszłość pełna nieścisłości
Do dziś nie jest znana dokładna data urodzenia Leśmiana. Zgodnie z odpisem metryki, przyjmuje się, że poeta przyszedł na świat 22 stycznia 1877 roku, jednak w jednym ze swoich listów Leśmian podaje rok 1878. Z kolei, na jego płycie nagrobnej widnieje rok 1879. Choć urodził się w Warszawie, lata młodości spędził w Kijowie i to tam, pod presją ojca, ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Świętego Włodzimierza.
Kręta droga do sukcesu
Leśmian przez lata pisał wiersze w języku rosyjskim i pozostawał poetą mało znanym. Zadebiutował w 1895 roku w warszawskim czasopiśmie „Wędrowiec” wierszem „Sekstyny”. Z pomocą wuja, Antoniego Langego, nawiązał kontakt z pismem „Chimera”, na którego łamach drukował swoje wiersze. W 1912 roku wydał tomik poezji „Sad rozstajny”, który nie zdobył popularności ze względu na styl literacki, niekoniecznie wpasowujący się w tradycje Młodej Polski. Bolesław Leśmian, choć z początku był lekceważony ze względu na oryginalną twórczość, z czasem stał się najwybitniejszym poetą swojej epoki.Odkrywcze zabiegi artystyczne
Leśmian stworzył neologizmy zwane „leśmianizmami”. Przewijają się one szczególnie w balladzie „Dusiołek” pochodzącej z wydanego w 1920 roku drugiego tomiku poezji o tytule „Łąka”. W zbiorze wierszy znalazł się również najsłynniejszy erotyk pisarza – „W malinowym chruśniaku”, który opowiada o jego pierwszych uniesieniach z poznaną w 1917 roku lekarką Dorą Lebenthal. Mimo to, Leśmian najważniejszą bohaterką swojej poezji uczynił naturę, której z konsekwencją nadawał boskie cechy.
Człowiek wielu zawodów
Bolesław Leśmian był czołowym przedstawicielem literatury dwudziestolecia międzywojennego, jednak pisarstwem zajął się dopiero po wojnie. Jako twórcę doceniono go w 1933 roku, gdy został wybrany na członka Polskiej Akademii Literatury. Przedtem związał się z Teatrem Artystycznym w Warszawie, gdzie pracował jako reżyser. W międzyczasie przetłumaczył dwa tomy „Opowieści nadzwyczajnych” Edgara Allana Poego. Po I wojnie światowej pracował jako rejent i notariusz, najpierw w Hrubieszowie, a później w Zamościu.Życie pełne namiętności
Twórca ożenił się z malarką Zofią Chylińską, z którą miał dwie córki. Para poznała się w Paryżu jeszcze zanim Leśmian rozpoczął karierę. Przedtem wiele podróżował po Europie – odwiedził Niemcy oraz Monte Carlo, gdzie pochłonął go hazard. Poeta powrócił z rodziną do Warszawy dopiero pod koniec życia.
Bolesław Leśmian zmarł na atak serca w swoim mieszkaniu 5 listopada 1937 roku. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Paulina Gerasik
Więcej na ten temat
