Majętny Radost zamierza wyswatać swojego bratanka Gustawa z piękną Anielą – córką mieszkającej po sąsiedzku Dobrójskiej. Strony szybko uzgadniają małżeński kontrakt. Problem w tym, że Gucio spędza noce w karczmie „Pod Złotą Papugą”, uwodzi kobiety, pije, tańczy i ani myśli się żenić.

Komedia Michała Bałuckiego w reżyserii Krystyny Jandy. W rolach członków tytułowego „klubu kawalerów” wystąpili: Jerzy Stuhr, Janusz Gajos, Cezary Pazura, Marcin Dorociński i Zbigniew Zamachowski.

Nieszczęsną, udręczoną tęsknotą za ojcem królewnę wydano za poczciwego, prostego wieśniaka. Gdy dowiaduje się o tym brat Elektry – Orestes, oboje knują plan zemsty. Elektra podstępem zwabia do wiejskiej chaty swoją matkę – Klytajmestrę, by wspólnie z bratem pozbawić ją życia.

W rodzinnym domu Celiny Bełskiej spotykają się doświadczone przez los kobiety – jej dwie owdowiałe córki Julia i Maria, wnuczki Joanna i Róża i synowa Tekla. Każda o innym usposobieniu, każda na swój sposób przeżywa osobiste tragedie. Szukają u siebie zrozumienia, ciepła i psychicznego wsparcia. Najważniejszym tematem ich rozmów jest miłość, jej znaczenie w życiu kobiety. Uczą się sztuki rezygnacji, pogodzenia się z losem.

Słynna komedia Aleksandra Fredry w reżyserii Krystyny Jandy. W dworku Majora na wsi wypoczywają jego przyjaciele – huzarzy. Kawalerski błogostan nie trwa jednak długo. Majora odwiedzają bowiem trzy siostry, które mają plany dotyczące ożenku Majora.

To opowieść o młodości, dojrzewaniu nastoletniej dziewczyny, ale też o małej społeczności – lękach i mechanizmach, które nią rządzą.

Portret ciemnej strony relacji polsko-żydowskich, historia osnuta wokół tragedii w Jedwabnem. Bohaterami jest dziesięcioro uczniów jednej klasy, których losy i wzajemne stosunki zostają całkowicie odmienione wskutek wybuchu II wojny światowej.

Sztuka napisana jest w poetyce dramatu romantycznego, a gorący dziś temat dzikiej reprywatyzacji gruntów i nieruchomości ujęty został w formę literackiej przypowieści z elementami groteski.

W niewielkiej miejscowości na Ziemiach Odzyskanych stoi stary poniemiecki dom. Spotkają się w nim Matka, Wdowa, Syn i duch niemieckiej dziewczynki, która wraz z rodziną mieszkała w tym domu i w nim zginęła pod koniec wojny. Ich spotkanie to opowieść stworzona z pojedynczych losów, listów, świadectw.

Groteskowa fabuła i forma pozwala uzmysłowić widzowi, jak płaskie i pozbawione szacunku bywa dzisiaj myślenie o współczesnej polskiej wsi i jak nieprawdziwy jest jej obraz choćby we współczesnym dramacie, czy filmie. Takiej wsi polskiej, jaką próbują nam wmówić dzisiejsi twórcy, po prostu nie ma! zdaje się twierdzić autorka sztuki.

Pretekstem dramaturgicznym do kreślenia bardzo subtelnych relacji między bohaterami jest dla autorki moment, kiedy do mieszkania młodego, bezdzietnego małżeństwa wprowadza się sublokatorka, rówieśniczka i przyjaciółka obojga małżonków.